december 2014

 

Image

 http://www.youtube.com/watch?v=PQjyG2mw78w

Gisteren dinsdag 4 nov. zag ik
“Mariënborn, 25 jaar na de Muur”
Video Documentaire van Sabine König.
Het Duitse dorpje Mariënborn was decennialang
de belangrijkste en meest beveiligde grensovergang van de DDR.

Trigger de trigger................

Precies 40 jaar geleden kwam ik voor het eerst in Berlijn.
In de Spaanse Pyreneeën (1974)
ontmoette Annemiek en ik,
mensen uit Berlijn.
Een hippiestelleke net terug uit Goa India,
waar ze een jaar op het strand hadden gezeten.
Op zoek naar zichzelf.
Wah moeteh er anders doen?

Die Spaanse Pyreneeën leverden ons een avontuurlijke vakantie op,
inclusief een Mistral, een niet mis te verstaan turbulent windje.
Gedurende die Mistral,
hadden wij met z'n 4-ren de tent gebarricadeerd.
Our Safe House for the moment.
En dat schept een band voor het leven,
als je de voortent van de buurman
en het campingmeubilair de lucht in ziet vliegen.
Wij alle touwtjes aanspannend,
die er maar aan te spannen vielen,
de storm succesvol trotserend.

We hadden ‘n instant click.
“Ihr zwei sollt nach Berlin kommen mit Weihnachten und Silvester.”
Piusallee Kreuzberg.
De “U” in de straatnaam zag eruit als een “N”
Duidelijk een geval van handgeschreven onder invloed.
En daarzittem de crux.
Een Pinzallee die niet bestond.....

In die tijd was ik leraar
en stond ik voor het bord en boven de methode.
De kerstvakantie kreeg als reisbestemming Berlijn.
Het leek me er wel spannend aan toe gaan,
daar achter dat IJzeren Gordijn.

We gingen met de trein.
Utrecht Centraal gebeld voor reisinfo.
Wat is het eindstation in Berlijn?
Antwoord: “Alexanderplatz”.
Vertrekpunt Arnhem.

De grens.
Een rare gewaarwording.
Bij Mariënborn/Helmstedt werd al het treinpersoneel vervangen,
plaatsmakend voor Oost-Duits personeel.
Inclusief militairen, het machinegeweer op de borst,
naast een batterij gortdroge douanebeambten.
De toon werd meteen gezet.
Een toontje lager.

Iets weten
of
iets “in het echt” meemaken is significant anders.
Die reizigers die het liedje al kenden spraken gedempter
en
er heerste een bedrukkend onaangenaam sfeertje.
Paspoortcontrole........
Het Ausweis-gevoel,
met vorsende, intimiderende blikken
of we iets goed fout gedaan hadden.
Bah onvriendelijke lieden, nare mensjes in grijs.

De trein “an sich” werd ook helemaal geïnspecteerd.
Vrij overbodig leek mij,
het ging er namelijk niet om wat er de DDR in ging,
maar meer om wat eruit ging.
Mensensmokkel, ontsnappingen vol op,
maar schier onmogelijk via de trein.
Enfin spiegels onder de trein
en onder een soort bruggetje door met daarop militairen,
met kolbak en genoeg vuurwapens voor een lokale oorlog.
Ginnen James Bond te bekennen met zijn Martini’s shaken but not stirred.
This was serious stuffffff.
De enigen die sheekten waren wijzelf.

De trein vertrok in het schemer naar Berlijn,
een transitstrecke van 170 km.
Een soort van gedoogstrook
om mensen te kunnen laten reizen naar Berlijn.
En ook weer terug
Maar wel DDR grondgebied.
Toen de duisternis echter goed was ingevallen,
zag je buiten geen hand meer voor ogen.
Geen reclame en
hier en daar een verdwaald flauw straatlantaarntje,
nauwelijks verkeer.

Onderweg raakte ik aan de praat met een turkse meneer,
met heel veel gouden tanden.
Als ie lachte zag ik daarna even niets meer.
Blinded by thé light.
Hij werkte bij Utrecht Spoor en hij ging zijn zus op zoeken.
De man rookte de ene filter na de andere
en hij wilde dat ik mee deed.
Vervolgens aten wij zijn meegebrachte lunchpakket samen met hem op.
Lekker hoor.
Allemaal dingen die ik niet kende.
Want culinair was Nederland nog behoorlijk Koning Onbenul.
De frikadel speciaal zwaaide bij ons in Uden de scepter hahahaha

We waren meteen vrienden.
Maar goed ook.
De man sprak geen woord duits.
Bij aankomst............Berliner Ring,
weer door de zelfde sluistoestanden.
Personeelswissel en aftocht van de militairen.
Een gevoel van opluchting golfde door de treincoupé.
De zucht van verlichting.
Echter eer het zover was.....

‘s mans paspoort herbergde enige onduidelijkheden,
er was een beetje in gegumd en zo hahahaha...........
Het betrof o.a. de datum van zijn verblijfsvergunning in NL,
en de Ozzies snapten er geen bal van.
En als ze daar toen iets niet snapten,
was de instant oplossing,
even....... meekomen,
we gaan het uitzoeken hahaha
Naar de autoriteiten toe heb ik het voor hem ontzenuwd.
En hij mocht blijven zitten.
Anders echt zonder pardon eruit
en maar afwachten hoelang het onderzoek dan......... zou gaan duren.
Want Kafka kenden ze daar goed.
Het voordeel van de twijfel hadden ze nog nooit van gehoord.
De man was me voor eeuwig dankbaar, zei hij.
Ik zei :
“das wel erg lang,
dat hoeft niet,
doe me nog maar een filtersigaretje.”
So weit so gut.

Whammmmm
We rolden West-Berlijn binnen
en ik dacht dat ik ‘n epileptische aanval kreeg.
Een zee van reclame- en stadsverlichting overrompelde ons.
Pulserende Coca Cola en flikkerende Mercedes Benz lichtbakken.
Na een minuut of 10 loopt de trein Bahnhof Zoo binnen.
Zeg maar het Centraal van Berlijn.
Braaf als ik me had laten voorlichten,
bleven we zitten,
terwijl nagenoeg iedereen de trein verliet.
Er brandde al zoveel licht......
maar er had een extra lampje bij me moeten gaan branden.
Nächste Bahnhof .......
Bahnhof Alexanderplatz.
Aussteigen.......

Blijkt dat een transitstation te zijn
voor de USSR, Polen of als eindbestemming Oost-Berlijn.
Over het perron een witte ononderbroken streep getrokken,
met een kordon militairen,
kalashnikov op de buik, de berehbontmuts op het hoofd.
Op de vraag of ik een keer de kalashnikov mocht vasthouden.........
hahahaha, just kiddin’....

Wel een leuk boekstalletje
met mooie leren gebonden uitgaven van Karl Marx en Friedrich Engels.
Voor de habbekrats van 5 DM.
Kon het niet laten er eentje te kopen als jachttrofee.
Ja snobisme, I know, want wie leest nu die achterhaalde shitzooi.....
De Snip & Snap van het communisme.
Just kiddin' please don't shoot the messenger.........

Maar daar stonden wij jut en jul,
2 jonge kapitalistische mensjes uit het vrije westen hahahah
De bibbers in de benen.
Die Vopo’s............
ze zagen er zo ontoegankelijk streng uit.
Geen idee hoe hier vandaan te komen.
Ik naar zo’n Vopo toe de vraag stellend,
hoe terug te geraken naar de Coca Cola reclame,
waarop de man stoïcijns het zwijgen ertoe deed.
Terwijl mijn duits beter was dan Rudi Carel zijn duits goed was.
Het zweet brak me letterlijk uit.
Het was er ook zo druk.
Een komen en gaan van mensen.
Soort van rush hour in een toch kosmopolitische stad,
totdat mijn oog viel op een couple in alternatieve outfit,
die nooit voor Ozzies konden door gaan.
Meteen erop af.
Ja het was hier helemaal fout voor ons.
Loop maar met ons mee.
Naar de S-bahn,
our way out!
Terug naar het Westen pfffffffffff......
Want geloof me............
het weste was toch het beste.......

Inmiddels liep het tegen middernacht.
Met deze detour waren we al met al
al een kleine 4 uur van de straat gehouden.
De Pinzallee die ik vroeg aan wat passanten,
deed nergens een belletje rinkelen.
Immers ik sprak de U uit als een N.
Totdat iemand meekeek over mijn schouder op mijn briefje
en daar toch de echte straatnaam uit wist te destilleren.
Ja Pius.............. de Paus,
die Pius is het
Wat een bak ellende allemaal.
Eenmaal het juiste adres wetend,
was het leed snel geleden.
Ja ge bent nun hippie of niet
en we waren nie eeekwipt mee nun GPS op onze rugzak.
Met open armen werden we ontvangen als de prodigal sons.
Het eten was inmiddels wel koud geworden.
Maar bier moet dan ook niet warm zijn hahahahah
En die nacht vloeide het gerstenat naadloos over in de dag.
We hadden wat te vieren,
we waren gered uit de klauwen van het communisme.

Maarrrrrrrrrrrrrrrrrr.............................
Mensen wauuuuuuwie zouwie!!!!!!!!!!!! wat een stad !
Das nog eens wah anders dan Eindhoveh !
Een eiland midden in de DDR.
De enclave West-Berlijn.
De stad maar ook de rust.
Ik waande mij op gewijde grond.
Je voelt historie.
Brede alleeeeeeeeeees met hoge bomen.
Kunst, muziek, theater, geschiedenis, teveel om op te noemen.
Elke opsomming zou onvolledig zijn.
En.......................
Peace man forever hippie in Berlijn.
Hier zou ik wel oud willen worden.
Maar ja ik stond voor de klas in Veghel,
niet direct logistiek een handige oplossing voorhanden.

De jaren daarna kwam ik vaak in Berlijn.
Ik keek er steeds weer naar uit.
De tel ben ik kwijt geraakt.
Bijna jaarlijks.
Soms zelfs 2 keer per jaar.
Ja ik ken Berlijn wel zo’n beetje op mijn duimpje.................

Onze vrienden bezochten dan Uden en retour, waar wij woonden.
Ok mooi ....en kwa musea waren we al na 5 minuten klaar hahahaha.
Zo liepen we een keer in Den Bosch
en daar hing toen een poster van René Froger in concert.
Waarop Stephan (der Berliner) vroeg:
“Wie heist diese Frau?”
Dat meende hij serieus.
En toen ik nog eens goed keek,
kon ik daar ook best wel in komen hahaha
Ik kwam niet meer bij man hahahaah......

Berlin
Veel kilometers gemaakt daar.
U-bahn, S-bahn, auto, te voet,
zelfs met een boot de Spree op.
Veeeeel meegemaakt,
alles zo’n beetje gezien.
Van musea tot met tig “kneipen”
http://www.berliner-eierschale.de
Lekker eten en zuipen.
Veel bandjes gezien van Bowie tot en met Thin Lizzy,
elke dag wel iets te doen.
En????????????
Niet die domme hokjesgeest die we hier hebben.
Hier lopen een aantal goeroes rond die dicteren,
dat is americana, dat is blues, dat is singersongwriter.
Dichtgenaaide typisch burgerlijke hollandse mentaliteit,
zich op de borst rammend hoe innovatief ze zelf wel niet zijn.
Etiketjes plakkend.
Naäpende arrogante papegaaien zijn het...........
Een inteeltclub zichzelf in stand houdend
en af en toe mag er eentje bij
en af en toe moet er eentje af.
Zielig............
Jeeeeeeeeeeeeeee het bruiste daar in Berlijn.
Alles over de grenzen.............
Niks hokjes, maar multiple keer multiple diversiteit.
En dat allemaal tolerant gebroederlijk naast elkaar.

De grenspolitie kende me inmiddels ook wel,
ik zal wel een paar kiekjes hebben nagelaten in het album van de Stasi.
Er is een bepaalde hoek in Kreuzberg,
waarbij je zowel links als rechts de grens af kunt turen.
De Vopo’s maakten standaard foto’s van je,
als je daar stond te kijken.
En wij maar zwaaien mee nun zonnebril op..................
Zo ook Der schwarze Kanal is een DDR-zender,
met propaganda, het Westen onderuit trappend.
Soms terecht maar vaak buiten proportioneel.
Dat leverde hilarische tv op,
want de voorstelling van zaken was vaak kinderlijk naïf.
Alle dingen waar links NL voor opkwam
was daar standaard pseudo objectief nieuws.
De Bijbel aldaar.
Iedereen was daar immers links
Zo werden alle stakingen in het Westen verslagen
als zijnde de ondergang van de vrije westers economie,
want daar zat men op te wachten.
1 grote Arbeiders Internationale.
Zeg maar wat de SP hier toen propageerde,
was daar gewoon het tv-nieuws kwa items.
En een land als Cuba was hun Canarische eiland.
Leuke tv man.
Vaak lachwekkend.
Kappeh Johannes:
“jetzt gehst du zu weit.”

In 1976 Kerstvakantie reed ik met mooi weer heen naar Berlijn.
en we bleven daar tot en met Oud en Nieuw. (Silvester)
Een Lelijke Eend.
Een blauwe.
Brak me daar in eens de winter uit en ging het richting 29 graden onder nul.
Op de dag van vertrek naar huis hebben we een kaars opgestoken.
Onze vrienden woonden op een bovenwoning,
dus een schop hadden ze niet.
Met een blik en veger heb ik de auto moeten uitgraven
die onzichtbaar geworden was,
onder een enorme berg sneeuw.
Sneeuw isoleert.
Ik draai het contactsleuteltje om en hij startte meteen hahahah.
Weg wezen..............
Maar in het donker,
oooooooooops sneeuwstorm
en we gaan bij de verkeerde grensovergang er overheen
richting Spandau,
op bezoek bij Albert Speer die daar logeerde
Jungejunge weer moeten lullen als brugman om terug te komen in het Westen.
Was een legendarische winter.
13 uur stapvoets gereden, kacheltje trok het niet,
steeds stoppen om de ramen schoon te maken.
De ijspegels in mijn baard.
Mijn zoontje Joris van 3 ingepakt in een deken op de achterbank.
De weg in de DDR was redelijk begaanbaar.
Iedereen krijgt daar een schop om de boel schoon te maken.
Leve het socialisme.
Das dan weer mooi.
In de BRD ging het al beduidend minder.
En in NL helemaal niks nagenoeg,
levensgevaarlijk,
iedereen zat met de sjokkomel voor de buis.
Eindelijk Arnhem, wegrestaurant..........
en ik viel met m’n hoofd in een bord met soep in slaap.
Ik was kapot
en ging meteen de ziektewet in.
hahahaha das dan weer ons mooie vrije Westen..........
ok mooi

Saillant detail,
1 arm was in ‘n mitella,
arm uit de kom,
door een uit de hand gelopen stoeipartij op Silvester
na een kratje halve liters
Ter plekke gezet door ene Peter zonder Heidi.
De lichte narcose hadden we onszelf immers al toegediend.
En een ziekenhuis was geen optie op dat tijdstip.
Silvester Berlin madhouse.
Ja je bent maar eenmaal jong en je wilt wat
Met 1 arm naar huisgereden, door sneeuwstorm,
geen wonder dat ik Mariaverschijningen had ‘s anderendaags.

Maar het was niet altijd onder nul,
het ging er ook wel eens warmer aan toe.
In de zomer van ‘75 ging ik met een collega naar Berlijn.
Gewoon leuk weg
en een ook beetje een missie
om Jugendstil kasten en spiegels te kopen
en deze in Nederland aan de man te brengen.
Soort van werkbezoekvakantie.
Aber das ist eine ganz andere Geschichte.
Beiden lang behaard en bebaard.
In zijn autootje ook een eend.
Een rode.
Maar die rode kleur heeft ons niet mogen helpen.
Grenspersoneel ontspeend van elke vorm van humor
en dat moet je dan ook niet willen.
vraag:
“Habe sie Funkanlagen dabei?”
zendapparatuur
moet je gewoon serieus kijkend met “nein”: beantwoorden
en niet mongool giechelend wijzen naar je autoradiootje,
waarin net een cassettetje draait van Epie en Hepie............
en dat slappe gelul van dromen op een kussen
Hupla...... auto langs de kant..........
hokje in.....
fouilleren, bukken en visiteren,
welnu op zo’n visite zat ik nu niet echt te wachten,
overal !
overal dus...............
en maar vooral beleefd blijven
anders duurt het echt lang.
Zo weer wat geleerd.
Klinkt allemaal onwezenlijk.
En dat was het ook.
Want ik kan wel uren doorgaan met “Onkel Johannes erzählt”,
maar het woord bizar, outer space, dekt de lading een heel eind.
En ze bedoelden niet de Funk van George Clinton Funkadelic.

Verders........................
Heb ik nog zoveel Berlijnmelodietjes in mijn hoofd,
maar de tijd ontbreekt
er moet ook nog gewerkt worden,
immers Arbeit Macht Frei.
Moet dat nou die woorden Johannes?
ja waarom niet?
is gewoon correct duits
historische ladingen ten spijt.
Boeien!!!!
Je moet een sane statement gewoon kunnen gebruiken
zonder dat iemand meteen naar zijn been grijpt
omdat die oude oorlogswond opspeelt hahahah
Waarheid is waarheid.
Werk creëert vrijheid.

Eentje nog.
Als je met een snelle wagen reed,
je niet houdend aan de max snelheid.
Was je de LUL.
Je kreeg een inkloktijd op je visum bij de grens.
En kwam je aan,
dan berekenden ze gewoon de gemiddelde snelheid.
Afstand gedeeld door tijd is goed of fout.
Want rekenen konden ze wel onze socialisten.
Had je maar 10 km per uur gereden,
dan was je ook in deep shit.
Want dan had je ergens te lang gepauzeerd
of wellicht was je van de weg af gegaan,
om hun staatsgeheimen bewonderen. hahaha
En onderweg werd je dan geterroriseerd door Trabantjes.
De plastic Trabi, meurend naar gewone bromfietsbenzine,
want het was tweetakt en zo klonk het ook.
Knetterdeknetter eenvoudig, gelukkig armoedig.
Tegenwoordig heet dat nostalgie

Berlijn die sfeer, die tolerantie, die leuke mensen,
kan er geen woorden voor vinden.
Sommige dingen heb je gewoon ingeademd,
een plaats innemend in je ziel, onbenoembaar.
Zo moet dat ook zijn.
Niet alles valt te labellen.
Wel te gekkkkkkkkkkkkkk !
Ik word er nog steeds blij van als ik eraan terugdenk.
Voor een wereldstad super veilig ook,
want je kon geen kant op als je iets fout deed daro.
Dat vinden boeven niet fijn.
Na val van “de Muur” op 9 november 1989,
precies 25 jaar geleden, nam dat gevoel af
en werd je op de Berliner Ring al aangesproken
door allerlei avonturiers uit het Oosten,
of je een horloge wilde kopen of iets anders en noem de rest.
De U-bahn was altijd zeer veilig om ook in de late uurtjes mee te reizen
en dat werd allemaal langzaamaan anders
en zo begon men ook met Guardian Angels en andere initiatieven.
Mais soit.......... wat is dat is...............
Dingen veranderen.
Dat kun je jammer vinden.
Of niet.

Nu ! op dit moment ben ik er 12 jaar niet meer geweest.
Ik ga er deze maand weer naar toe.
Sjeunnnnn...........
Ich bin riesen gespannnnnnnnnnnnnnnnnnt........

Een ding is zeker...........
als ik nu mijn broek laat zakken,
dan is dat geheel uit eigen vrije wil hahahahah
Grapje mensen moet kunneh...........

Om met de woorden van J.F.Kendedie te eindigen..........
“Ich Bin Ein Berliner”
En das mooi as ge wurst lust.

tjuuuuuuuuuuuus der Johannes

tip bezoek
Babelsberg (Leni Riefenstahl Topic)

tip bekijk
Good bye, Lenin! 2003.
Das Leben der Anderen 2006
Der Tunnel 2001

tip beluister
Klein Orkest, Over de muur 1983