4 mei
Het kan niet op.
Vooruit herdenken.
Mijn vader was een mooi menneke.
Cornelis Dirven 1919 - 1991
Alleen dat is al het herdenken waard.
Maar ook mooie mennekes krijgen een en ander voor hun kiezen.
Vandaar herdenken.
Het merendeel van de informatie m.b.t. mijn vader en WO II
heb ik van mijn oma.
Mijn vader sprak daar nooit over.
En nooit was bij hem nooit.......
Dat rigoureus eigenwijze heb ik van hem,
en daarvoor bedank ik hem ook :)
En als er dan in mijn ogen een spannende film op de tv kwam,
waarin bijvoorbeeld de Vliegende Forten voorkwamen.............
Lancasters e.d.
Ging ie weg.
En als je er dan iets over vroeg dan zei ie,
dat iedereen 7 kleuren stront scheet in die tijd.
De romantiek was de film maar niet de werkelijkheid.
Excusez les mots, maar dat zei ie letterlijk.
Niks heroïsch aan dus.
Angst zwaaide de scepter.
Maar ook de bereidheid om die idioot te stoppen,
die dit allemaal in werking had gesteld.
Een man die zich voorstond op rassenkenmerken
maar zelf oogde als een slavisch mannetje,
met een zwart snorretje,
en die niet in de buurt kon komen bij zijn edelgermanen uit het Noorden
en de daarbij ridicuul in kaart gebrachte rassenkenmerken  :)
Hoe dubbel is dat en dat dat niemand doorhad.
Toooooooooooooooooo stupid voor woorden.
Kijk eerst us naar oew eigeh
en ge ziet alles behalve een edelgermaan.
Anyway,
blij dat de eerste week van mei weer bijna voorbij is,
want ergens boort het bij mij een soort van irritatie aan.
Zeker die Damplechtigheid.
Die plechtige stilte
en al die hoogwaardigheidsbekleders in hun pakjes met hun sabels,
waar ze over struikelen als ze wegrennen met de staart tussen hun benen,
als er iemand iets roept die even van het padje is.
En al die mensen die last minute in het verzet bleken te zitten.
En al die poëzie voor het 4 mei-poëziealbum.
En al die dochters van de neef van de melkboer,
die de Duitsers een keer de verkeerde weg hebben gewezen.

Mijn vader had niks tegen Duitsers
Met die tolerantie ben ik ook groot gebracht.
Wetende dat ik later nog vaak naar d’Aldi in Goch zou gaan hahaha
Over die bekrompenheid kon hij dus heen kijken.
Het kon welk volk dan ook overkomen zei ie.
Welnu ik heb voorlopig weer genoeg herdacht.
Trek Nick & Simon maar weer uit de kast
en laat de spelen beginnen.
Niks tegen die 2 jongens
maar wel alles tegen de oppervlakkigheid
waarmee alles tot 'n showbizzzzzzzzz is gaan behoren
onder het mom van herdenken.
Hordes mensen die vooraan staan om de medailles te ontvangen.
terwijl de helden vaak helemaal niet aanwezig zijn.
Herdenken doede van binnen namelijk.
Om maar te zwijgen van musicals over
Anne Frank en de Soldaat van Oranje.
Alles voor d'n euro denk ik.
Ben benieuwd wanneer de Bunker een musical wordt.
Met Eva Braun en Adolf op melodieën van Wagner,
uiteraard gestoken in een modern jasje.
Thé last days in Berlin.
Okay....................
We zijn bevrijd.
Alles mag, alles kan..................
Dus doe er mee wat U graag doet...........................
Het is immers smaak :)