Guitar Stories!
Volume 2
Voor mensen die lezen niet te langzaam vinden gaan

“Waarover later meer”
uit volume 1
hier het vervolg
in volume 2

we schrijven
31-7-2004
Paris Quartier Latin
11 jaar geleden

Bijna elke gitarist die ik ken,
vindt het leuk om een gitaar te hebben uit zijn geboortejaar.
Magic !
Kom je uit 1993
niets aan de handah,
qua euro’s te overzien
en gemakkelijk te doen.
Met een krantenwijk
:)

In mijn geval....
1951!
Een lastige zoektocht naar thé Holy Grail.
Thé quest for my holy grail
:)

En....
saillant detail......
de gitaar moest wel iets kunnen betekenen voor me.
Een click.
Geen muurbloempje a.k.a. the wallhanger
:)

En????
je moet de boot verkopen
:)

Dat dan weer wel.

Mag wah kosteh
:)

Alles wat ik heb, had en nog zal hebben
:)

moet inzetbaar zijn.
Geen postzegelcollectie.
Op zoek naar toon.
De Toon.

Ja ‘n telecaster dan maar.
Ontworpen door Leo Fender in 1949.
Oertype absolutement.

Een geweldig industrieel modern design voor die dagen,
Met verwijzing naar het komende televisietijdperk.
Nu nog steeds een van de archetypes uit de rock and roll,
's werelds eerste succesvolle solidbody elektrische gitaar.
Solid van solide,
een massieve plank hahahaha ....
Solid as a rock.
Waarmee je ook,
in welke oorlog dan ook,
eenieder,
naar Kingdom Come kon meppen.
Je kon er mee smijten
en hij bleef immer overeind kwa sound.
De Jantje Beton onder de gitaren
:)

Het werkpaardje.
The Planque.
Penetrant kippenhok int hoog op de het brugelement,
tot en met romantisch warm op de hals:)
Absolute demo-aanrader Roy Buchanan
the Messiah will come again.
Mega!!!!
Als je dat niet voelt,
wordt het nooit iets hahahahah....................

Waar de eersten zijn gebleven (Esquire, Broadcaster)
is allemaal speculatieve onzin.
Japanners met isoleercel en climatcontrol.
The Collectors.
Mensen met knaken om te hebbeh hebbeh hebbeh.
Wat Japanners hebben met onze pentatonische ladders
is me een raadsel, ik kan van de Japanse muziek ginnen blues bakken.
Met andere woorden een telecaster zoals in dit geval,
is een totaal cultuurvreemd artikel aldaar
:)

Decadent Kapitalisme Zonder Inhoud.

Als je eenmaal zo’n ding hebt blijft die bij je.
Maar niet aan te komen @that time uit mijn geboortejaar.
Stratocasters waren er nog niet.
Eigenlijk was er nog bijna helemaal niks.
Het was dit of jazzummatazz.

Niks?
Jawel wah broze archtops.
Thé Wes Montgomery Legacy.
Het Archtop-tijdperk.....
Arch betekent boog,
gitaren met een gewelfd bovenblad.
Veelal met f-sleutels.
All that Jazzzz gitaren !
Met geen element of 1 element
:)

Zo simpel kon het leven dus zijn.
Je moest je drukker maken over je kapsel dan over je geluid
:)

Effecten hadden ze alllllllllllllll helemaal nog nooit van gehoord.
En het Marco Borsato-tijdperk
en de effectieve ondergang van de muziek,
zou pas lang daarna haar intrede doen hahahaha
Pure ambacht.

Okay......
So far so good.
Een Gibson ES 175 leek me wel stoer.
Mooi ontwerp met een Florentine cutaway.
Eindelijk iets uit Italië wat niet laf was
:)

Voor de leken..........Florentine.....
1 scherpe hap uit de klankkast zodat je hoog op de hals kunt spelen.
Als je dat kunt en wilt
:)

Kom je niet verder dan positie 5 = A op de hals,
een vrij overbodige aanschaf.
Een Es 120-125 e.d. van Gib 't zonneke in huis will do the job
:)

ES staat overigens voor Electric Spanish,
nun elektrisch spaanse fopgitaar,
wat een onzin bij de wee,
dat ze het daar maar bij d’r Paella-pan houden
en d’r castagnetten gerampetamp.

Het element luistert naar de naam P90.
Luisteren deed het element nooit echt
maar daarentegen produceerde het een heel warm rijk geluid.

Dit soort gitaren zijn volledig hollow body.
Geen balk ingebouwd om de resonantie op te vangen.
Voor de leek piepen, gillen en janken als je het net niet kunt gebruiken.
Dus bij een beetje overstuurd spelen op volume,
sta je met een F16 in je hand die alle kanten op giert
:)

Dus het is zaak je muziekstijl aan te passen of voorgoed te stoppen
:)

De klankkast vol proppen met een shawl of tempex will do thé job.

Welnu ik en aanpassen is sowieso vragen om problemen:)

De ES 175....
Hij zou een hebbehdingske worden voor in het bankstel
en op de weinig rustige nummers die ik nog zou gaan maken hahahaha.
Met mijn toenmalige Kompaan De Vintage D' Amsterdam
had ik een afspraak gemaakt,
met een meneer in Parijs,
die het segment Selmer en Jazzgitaar-aanverwanten bediende.
Geweldige gitarist van zigeunerafkomst.
Een Roma.
Het Django Reinhardcaliber.
Deze met 10 vingers en zonder brand in zijn woonwagen
:)

Afgesproken in een bistro in het Quartier Latin.
Een bakkie gedaan en vervolgens over tot de orde van de dag.
Wauwie zauwie wat een mooi dingske voor slechts 5000 euro.
:)

En dat voor ouwerwetst 11.000 houten guldens of zoiets.
Tja..................
Zwarte muziek vraagt om ? !
hahahahaha

Helemaal origineel op de Bigsby na.
Maar het staartstuk zat in de koffer.
En zou later door Ley van de Beuken geassembleerd worden,
zonder zichtbare sporen van de Bigsby na te laten.
Want als ik iets lelijk vind op zo’n oude gitaar is het een buitenboordmotor,
die luistert naar de naam Bigsby.
Zinloos ding waar ge maar aan blijft zitten trekken en duwen
omdat de toon dan zo mooi zweeft.
Welnu ik weet wel een andere manier om lekker te zweven,
zonder dat de hele meuk vals wordt hahahahaha

Goede keuze die Ley ,
wat die allemaal niet heeft moeten herstellen voor me
:)

Dat kon ik ook maar beter aan hem overlaten.
Ley is een vakman geen stuntman.
Ley is immers Limburgs voor Leo, een leeuw dus.

Ik was euforisch,
eindelijk iets gevonden net zo oud als ik
en waar je ook nog op kon spelen ook,
want de meeste items uit 1951 zijn maar beperkt houdbaar hahahahah.
Altijd goed de datum lezen dames en heeren ook
:)

Trots als een aap met 7 lullen toog ik huiswaarts.
Oh oh oh wat was ie mooi.
Koffertje opengemaakt en Linda bewonderde hem immédiatement !
We gingen er spontaan Frans van lullen.
Oui oui et oh lalla.
De Chardonnay hielp mee met het vertalen.

Ik zei houdeh gij hem maar eens even vast.
En traptttttt 'm maar eens op z’n staartje.
Op zunnen keu.
De daad onmiddellijk bij het woord voegend.

Ohhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh
Ahhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh

Het was alsof ik met m’n kloten van de l’escalier tombeerde.
pronounce : mee mun kloateh van dun leskaljee....etc.

Gaf me daar Linda haar beste versie van Blowing in thé wind erop weg.
Zelden zo’n blowjob akoestisch waargenomen.
Welnu Linda rammelde wah heen en wah weer.
Klaar!
Ze zette hem op de grond tegen het bankstel aan.

En wat heurtttttttttttttttt ik!
U heurt het nu?
Door merg en ook door been.
Krrrrrrrrrrrrrrrrrrrak !!!!!!!!!!!!
de Craquelé, craquelure en krakeleren.................
Braque me daar de plug af in de jackinput............
mijn gemoed schoot vol....
oh oh oh oh.......................
de rapen waren gaar.....................
het resultaat een gigantische scheur in de qluanckquast.
Hyperventilerend stortte ik ter aarde,
verwensingen uitend,
die in facebook onmiddellijk tot een voorgoed uitsluiten
van mijn membership zouden leiden.
We zullen ermee naar Lourdes moeten.

Wat zegt de herhaling?
Sommige dingen moeteh ook nieh willeh herhaleh
:)

Iets wat kloteh is, is in de herhaling ook nog steeds kloteh.
Zwaarrrrrrrr Shit!

C’est vrai.
Ik was net een half uur a la maison.
Fini !

C’est fini !
quel malheur
nondeju
Dieu Donné
nondedieu....

Zo ziede maar weer,
ge moet geen ouwe dingen willen koesteren....
Grijp naar iets jongs
in ouwe dingen zit zelden muziek
:)

Kon hem meteen aan Ley van de Beuken laten,
die hem onzichtbaar wist te herstellen.
Ley is thé wizzard
als het aankomt op dat
waar het op moet aankomen
:)

Quel malheur.
Tja geen solid body....
het stond er nog zo duidelijk op
:)

Wel heb ik meteen Apeldoorn gebeld.
Mijn woonwagen was immers in de fique gevlogen
:)

Wel was ik blij dat ik al mijn 10 vingers nog had............................
of dat zo vanzelfsprekend is ?
dat vertel ik U nog..............

waarover later meer in Guitar Stories Volume 3