juli 2014
Een dertienjarige
en ‘t muziekonderwijs anno 1964
Op de kop af 50 jaar geleden.
Een halve eeuw.
Iets anders dan Justin Pieper.
Ik heb weinig geordend in mijn leven,
ik gooide alleen nooit iets weg.
Dus bij mijn zolderopruiming popt er vanalles “up”.
Je hebt dan iets in je hand.
Oh ja....
en de hele film voltrekt zich.
Dingen waar je toen nooit bij stilstond
en nu wel.
Contemplatio.
Ohhhhhhhh & Ahhhhhhhhhh
Ook in die tijd zagen we niet van alles het nut in.
Eigenlijk zag ik persoonlijk nooit ergens het nut van in.
Maar we deden braaf waar we voor gekomen waren.
Tegenspraak werd niet geduld.
Kreeg je op school op je kloteh,
dan deden ze dat thuis nog eens dunnetjes over.
De anonieme autoriteit had altijd gelijk.
But the times they were a changing.
Wel werd er een basis gelegd.
Degelijk.
R.K.
Dat wel.
Maar hoe dan ook je leerde denken.
Ok Moi!
We kregen serieus muziekonderwijs op mijn middelbare school.
De muziekdocent was Kruisheer Vink te Uden.
Hij stond voor het bord en boven de methode.
Kundig man.
Beetje een driftpeer.
Maar hij wist wel waar hij het over had.
Dat schijnt tegenwoordig steeds zeldzamer te worden hahaha.
Het is niet allemaal kommer en kwel met die katholieke kerk.
Ik heb zelf geen enge kleffe verhalen.
Hij hield altijd keurig zijn zwarte jurkpak aan,
met het witte bordje keurig netjes gesteven.
Hij deed niets,
waar ik naderhand smartengeld voor zou hebben kunnen krijgen.
Of in een talkshow mijn opwachting had mogen maken.
De kapelaan, dirigent bij mijn zangkoor was ook al een aardige man.
Niets van die ellende, zoals je die dus wel eens verneemt in de media.
Dat moet maar eens gezegd worden,
het waren niet allemaal perverts die in je broekje wilde zoeken.
Tot en met mijn 21ste heb ik les gehad van nonnen en paters
en ook wel van wat leken natuurlijk, maar die waren in de minderheid.
Men had skills en parate kennis, men was altijd op tijd :)
En men was ook no nonsens,
ontdaan van opsmuk en to the point.
Eigenlijk voor die tijd best wel modern,
draaide hij de Peer Gynt,
op een heuse koffergrammofoon van Philips.
Hij draaide alles wat we behandelden.
Het motto niet horen maar luisteren,
deed hij met liefdevolle toewijding gestand.
Bij het afluisteren, surveilleerde hij door de klas
en sommeerde de wat dovere luisteraars,
tot een wat meer serieuze oplettendheid.
Hij had een luide stem,
die gemekkelijk in de buurt van de 110 dB kwam.
Daarmee de huidige milieunorm kwa geluidshinder,
ruim overschrijdend.
Vervolgens dicteerde en citeerde hij de aanvullende informatie.
Wie waar geboren was en door wie hij hoe genoemd werd.
De need to know facts voor de proefwerken en tentamens !
Hij deed dit realtime audio.
Waarvan mijn handschrift mag getuigen,
kwa snelheid, waar zulks mee geschiedde.
Het lijkend wel of ik aan de lsd was op mijn 13de,
want ik kan het nauwelijks lezen:)
Het onderwijs was totaal, frontaal, klassikaal
en bestond uit louter kennisoverdracht.
Een pakket waar je aan onderworpen werd.
Zonder democratische prietpraat en gezellige groepswerkjes.
Alles gebeurde in een gebiedende of mededelende wijs.
Bij Individueel. overhoren was het scoren of je was verloren.
Er viel nergens interessant een punt aan te lullen.
Alles was eenduidig goed of fout.
Over smaak viel slechts zeer marginaal te twisten :)
Dat had wel wat.
Iedereen wist waar ie aan toe was.
En na afloop wiste ook een en ander :)
De “we zoeken het op generatie” was nog niet aan de orde.
Het aantal zwevers was duidelijk minder dan wat er nu zo allemaal zweeft hahahaha
Tja nu lijk ik ouderwets :)
Maar hoe creatief wil je omgaan met de Mattheus Passion?
Het is wat het is.
En as ge er modern mee gaat doen,
hebben we ineens een Joop van de Ellende Productie.
En die bestonden er in diejen tijd nog niet.
Dat moesten de mensen ontberen tot ’n later tijdstip.
“Niet horen
...maar luisteren” deel 1 druk 8
W.Boon, S.Dekker, W v.d. Gaag
uitgeverij fa. N.J.Hofman Alkmaar
Zie hier mijn werkcahier.
Men noemde een schrift een cahier :)
Geen idee waarom achteraf :)
Napoleon was immers al lang naar huis:)
Elk vak had zijn eigen kleur schrift.
Bruin voor duits, rood voor ned., blauw voor frans, grijs voor engels.
And many more :)
Dit gele werkboekje stamt uit 1962.
En legde een vlotte lollige basis,
voor hen die daarmee doorgingen in het vervolgonderwijs.
Wat deden wij zoal met heer Vink.
Zingen, harmonieleer van de kwarten tot en met de kwintencirkel,
muzieknotatie, kerkmuziek naast wereldmuziek, componisten-kennis,
klassieke muziek kunnen spotten, nee nee niet alleen Peterke en de Wolf :)
Maar van de Mattheus, naar Peer Gynt , naar de Moldau etc.
Alles heel breed, maar absoluut geen moderne muziek.
Dat vond de heer Vink decadent en het aanhoren niet waard.
De man had passie
en die verkocht hij aan je met het grootste gemak.
Zo behandelde hij de Erlkönig een ballade van Goethe,
op muziek gezet door Franz Schubert.
Who gives a fuck hoor ik oe denken.
Wij dachten echt allemaal hetzelfde.
Who gives a fuck.
Maar eenmaal aan het Vinkentouw sloeg die vink over.
De vonk natuurlijk malle jongeh :)
De man bracht het met verve,
als ware hij de Elfenkoning zelf.
En het was onontkoombaar geworden,
om er niet iets moois en spannends uit te halen.
Kan er niks anders van maken.
Hij was onze Lord Of Thé Rings
Zo ook Die Grenadiere van Heinrich Heine,
op muziek gezet door Robert Schuman.
Fraaie tijdsschildering en we hingen aan ‘s mans lippen.
Ga door meneer de Vink, ohhhhh ga door........
Heer Vink was een boeiende verteller.
Als iemand kan vertellen,
hoeft hij verder niet veel meer te onderwijzen.
De dingen gaan vanzelf.
Je hebt de aandacht.
En het onthouden is voor de helft een feit.
Dat magistrale van het mooie verhaal,
daar kan geen enkele zoekmachine op de computer tegen op.
Sowieso kun je bij een verhaal
of bij het lezen van een boek,
je eigen werkelijkheid invullen.
Dat kost inleving, dat kost tijd.
Dat kost energie die zich later vet terug betaalt.
Het scherpt je creativiteit en je denken,
zulks i.t.t. een kant en klare productie op video etc.
Dat is alleen maar achterover leunen en enjoy thé ride.
Ok moi mee nun lekkere zak paprika chippen:)
Alles op zun tijd.
Na jaren Kruisheer Vink,
doemde daar zuster Jerome op aan de horizon,
een zuster Franciscanessen,
waar ik nog eens 4 jaar muziekles van kreeg op de “Kweek” te Veghel.
1 uur blokfluit, 1 uur solfège, 1 uur theorie, 1 uur harmonie, per week.
Ge zout moeten zeggen,
daar heddeh toch wel iets aan overgehouweh...........
voor in diejen harde kloteh muziek die ge nauw mokt hahahah.
Ja dat wel natuurlijk :)
Als je goed luistert, hoor je ook een en ander als terugkerend leidmotief hahahah
Wel leuk is,
dat je hier de sixties, de klassieke opvoeding ziet kussen.
Een heuse crossover.
Tijdschriften als de Muziekexpres, de Muziekparade
en Teenbeat werden driftig door ons gelezen.
We knipten onze helden en heldinnen uit
en voorzagen ze van wah toenmalige popart, graffiti en turbotaal.
Wauw! Knots! Super! Hip!
Dat was al heel wat kwa ruige woordkeuze.
Ouders snapten hun kinderen niet meer :)
Zo hoort dat ook.
Op vrijdagavond in “De Straat” in Uden naar Timmers,
plaatjes luisteren met zijn allen,
waar we het geld niet voor hadden om ze te kopen.
Afluisteren met 2 separate hoorns.
Waardoor je ook met zijn 2jen kon luisteren.
Mensen van mijn school.............
de !!!! Addy van den krommenacker, Alphons Arts, Jos Peters a.m.m.
Zij zaten al snel in een popbandje Square genaamd.
Met hen zag ik ook mijn eerste Beatlefilm ”Help”
In Nijmegen met de Zuidooster busmaatschappij.
Een hele onderneming.
Vanaf daar ging het snellllllllllllllllll.................
Thé generation gap was born.
Wat dah aangaat is er niks veranderd.
Alleen is er wat gangsteridioom bijgekomen.
Een woord als fuck moesten wij! nog even op wachten.
Het dichtsbij kwam het woordje foekfoekefoeke van de foekepot.
Absoluut een mooie tijd om te hebben meegemaakt.
Een beatmuziek die zichzelf ontdekte.
En ook dat het gewoon een plaats kreeg naast klassieke muziek.
Het beet mekaar niet.
Achteraf zie ik het als een waardevolle toevoeging.
Beiden gewoon muziek, alleen wat anders historisch ingevuld :)
Maar toch verliep alles via een redelijk evolutionaire weg,
ook al leek het ‘n revolutie voor de diverse pappa's& mamma's en instituties.
Alles went.
Maar zouden ze pater Vink ineens getransformeerd hebben naar 2014,
dan hadden ze hem meteen aan het zuurstof kunnen leggen.
Met nadruk op “zouden” natuurlijk, want er kon veel vruger,
maar dit was toch ook een trede te hoog gegrepen:)
Neem je de tijd voor dingen,
dan kun je in alles schoonheid ervaren.
In alles?
Ja in bijna alles, behalve in Dixieland en Gerard Joling hahahaha
die vreselijke “notengeitenbreierij” versus “niet om aan te horen.”
Voor de rest is alles onderhandelbaar :)
Want wie niet horen wil, moet fluisteren.
