Het rose rosé papierke.

Toen ik mee de auto van ons pap ging oefenen,
achter het Slingerpad in Uden,
ontwikkelde ik een geheel eigen stijl om niet te verongelukken.
Freestyle.........de naam "Slingerpad" eer aandoend.
Ik dacht ook meteen daar komt het woord autodidact vandaan.
Auto was duidelijk.
Didact moest ik dan zelf leren te onthouden kwa vaagheid :)

Ontspannen, zelfontdekkend oefenen zonder commentaar.
Lekker comfortabel doen wat bij mij paste,
that’s wak  wauw.
Zeg maar op maat gesneden door mijnnnzelf :)

Maar ja ik moest ook officieel gaan lessen anders geen examen.
Geen examen geen papierke.

Kom ik voor de eerste keer bij de instructeur in de auto,
zegt ie tegen mij :
“Je moet je handen 10 voor 2 houden.”
Snapte er geen zak van want ik leste altijd om 11 uur ‘s ochtends.
Ik meteen maar op mijn horloge kijken voor de juiste positie.
Tja daar hadden we al meteen een conflict.
Ik kon uitstekend met 1 hand op 12 uur rijden
en met de andere hand roken.
Sterker nog
ik kon al rijdend mijn sjekkies draaien met de knieën op 19.40 uur.
Kijk dat vond die man niks.
Hij vond dat ik dan de andere weggebruikers in gevaar bracht.
Met dat roken dan :)
Gin multitasken everything by thé book.
Meteen werd mij mijn geheel eigen stijl ontnomen
en moest ik leren wat iedereen zo ongeveer
als grote gemene deler door zijn strot geduwd krijgt.
Ze hebben er nog een lesplan van gemaakt ook,
want er zijn leerdoelen te behalen.
Ik vind het "nu" en "hier" mijn doel
al het andere is abstract
en een voorstelling van hoe het zal kunnen zijn.
Leren voor later.
I’ve been there.
Werd zelf ooit docent.
Ik noemde mezelf dozijn.
Van 13 in een dozijn.
En begon met grote regelmaat naar buiten te kijken,
terwijl binnen in het lokaal de slachtofferoogjes op mij gericht waren van:
“Kunnen we niet eens iets gezelligs gaan doen?”
Want laten we eerlijk wezen,
leren is nooit gezellig.
Ja ook al doen ze d’r best.
Op het einde zulde iets moeten neerzetten.
Deliveren heet dat.
Een vraag beantwoorden gesteld door de maatschappij.
Want die zit op jou te wachten werd mij verteld :)
En daar moeteh maar net zin in hebbeh.
Het mooiste is nog steeds “niets” doen.
La Dolce Vita.
De geschiedenisboekjes staan bol van de verhalen,
dat mensen verkeerde onplezierige dingen deden.
Foute keuzes maakten.
Dat hoeft niet menseh......
En as ge iets doet, doe dan iets
waar ge bij moet lachen
en niet te vroeg voor hoeft op te staan ook.
Liefst de rest van oew leven.
En als dat buiten te doen is,
dan moeteh naar buiten gaan.
En hoe moet de schoorsteen dan roken, knars knars hoor ik U denken.
Daar moeteh oew eigeh niet al te druk over maken.
Dah doen ze op tv ook niet.
Op tv rijden ze allemaal in een grote auto met een petje op,
mee vette bassen uit dun box
en ik heb er nog niemand iets zien doen wah op bukkeh leek.
Probeer het eens :)
Die iPhone komt er wel,
de feestdagen breken immers aan.

Enniewee.
Ik sloeg den derde keer.
De eerste keer had ik het al verdiend.
ik was een sterrijder.
En ik naderde de voorrangskruisingen met veel elan.
Maar de examinator, een ex-politie man, vond mij maar een fatje.
Hij wendde zijn macht aan om mij maar eens een keer terug te laten komen.
Heidelust in Vught “het Tranendal” van de rijexamens,
waar menigeen spierwit naar binnen ging, de doodsangst in de ogen.
De tweede keer was ik zo nerveus,
ook nog na een heel fleske Valeriaan en een pekske Stimorool.
Tja want ik wist niet wat ik de eerste keer fout had gedaan.
Wat in hemelsnaam moest ik anders doen?
Ik reed immers geweldig :)
Volstrekte willekeur want ik had geen ingreep gehad.
Anyway de tweede keer belandde een fietser die rechtdoor wilde
en ik rechtsafslaand, in de  rododendrons.
En toen ik hem ook nog liet liggen.....
hit and run baby.......kreeg ik,
hupla! een ingreep.
Kijk das pas duidelijk :)
Wel flauw hoor.
Dan de derde keer maar.
Het allerbelangrijkste papiertje in mijn leven.
Een papiertje wat een verschil maakte,
met alle andere papiertjes die ik ooit haalde,
Mijn rijbewijs gaf ze allen het nakijken.
De wereld lag aan mijn voeten.
Een rijbewijs.
Het frans dekt die inhoud veel subtieler
“permis de conduire.”
Toestemming om te rijden.
Toestemming van wie?
Tja daar noemde weer wah....
das niet geheel duidelijk :)
Enniewee.
Het brilleke is post-sixties.
Een heus brilleke.........geen showbrilleke.
Maar een om op het bord te kijken brilleke in de colleges en de snackbar.
Dus ook maar op bij het rijexamen.
Handig toch!
Misschien viel er ook wel iets verder weg te zien dan de ruitenwissers hahahaha
En meteen ook maar geportretteerd voor het rijbewijs.
Zo as ge daar op staat moeteh voortaan altijd door het leven :)
Want het begon altijd met een bord.
Leest U dat nummerbord van die Volkswagen maar eens hardop op .
uhhhhhhhh welke Volkswagen?
Kijk dan haddeh al meteen een serieus probleem hahahah