Marshall

De naoorlogse Marshallhulp liet ons huis niet ongemoeid.
1957.........de radio nam bij ons een prominente plaats in.
Onze lijn met de buitenwereld.
We hadden geen tv.
Vooral zondagochtend.
Partytime.
Na d’n mis in de Sacramentskerk.
Borreltjes op tafel.
Ja dat klonk als muziek in de oren.
Finetunen die handel.
Ik aan de radio en mijn vader op het dak hahaahaha,
om de antenne richting Luxemburg te draaien hahahaah
just kiddin’...........jongeh........gewoon middengolf :)

Zo hadden wij als eersten ‘n echte buizenmarshall bij ons in de straat.
Wij groeiden op met dit warme penetrante rockradiogeluid.
Veel middenfrequentie qua sound.
Geen muzikaliteitdodende FM met geluidscompressie en loudness :)
Wie die sound heeft uitgevonden had geen dynamische oren :)

Mijn vader was geluidsgek.
Zodra de middelen er waren gaf ie veel geld uit aan bandrecorders,
Dure dingen in die tijd, maar dat liet nog een paar jaar op zich wachten.
Tot die tijd was er alleen deze radio.
Maar er was altijd wel muziek bij ons op de ranch.
Pat boone “Love Letters In The Sand”
Paul Anka “Diana”
Elvis Presley “Let Me Be Your Teddy Bear”
The Everly Brothers “Wake Up Little Suzie”
Allemaal hoogdravende titels over vrouwen en speelgoed,
al dit fraais viel te beluisteren op Radio Luxemburg
en te ontvangen op de midden, lange en kortegolf.
Zeer populair bij ons op de ranch............................ :)

Mijn moeder zong er ram doorheen, er overhee
en soms ook er onderdoor.
Ze zong altijd.
Wij hoorden het niet eens meer want alles went.
De dagelijkse washhhhbeurt voor je brain :)
Zingen was de normaalste zaak bij ons thuis.
Das belangrijk menseh.
Voeding voor de de ziel.

Maar d’r viel nog meer te halen.
Zie ook onze rijkelijk gevulde boekenkast,
met de luxe editie van het Oude en het Nieuwe Testament.
Deze boeken bevatten veel angstaanjagende prenten
met gruwelijke taferelen, waar je als kind niet op zat te wachten.
Er werd ook geadviseerd dit niet in te nemen vlak voor het slapen gaan.

Hoewel de foto zwartwit is,
was ons bestaan absoluut kleurrijk
Alles behalve zwartwit.
Letterlijk en figuurlijk,
wel au naturel,
eenduidig.
We hoefden weinig te raden.
Er waren ook minder mensen in de war :)

Zo waren de gordijnen olijfkleurig groen,
de radio gemarmerd donkerrood bruin.
Bakeliet bakkie.
Het was geweldig als de buizen brandden in de radio,
dan werd je mee op reis genomen.
De display geïllumineerd.
Ik kan ook “verlicht” schrijven,
maar wees nu eens eerlijk,
geïllumineerd, is een prachtig woord.
Je gaat er absoluut chiquer van op reis.
Op de glazen keuzeplaat kon je  de plaatsnamen aflezen in de wereld
London, Berlijn, Parijs, Luxemburg,  Sambeek...........
en het speakerdoek was okergeelkleurig.

Het interieur was verder vrij spartaans.
Weinig aan de muur, op Christus aan het kruis na.
Op de grond een soort van sisalvloerbedekking die 100 jaar mee kon gaan.
Je knieën haalde je eraan open.
Het O.T. en N.T. naast de theemuts in fifties design.
De kast door mijn handige vader gemaakt.

Kon het zo gek niet noemen of hij maakte het.
Een waar designmanneke mijn pa.
Hij gooide nooit iets weg,
wist er altijd weer een bestemming voor.

De details kan ik nog steeds zo oproepen.
Is mooi en kan lastig zijn.
Toen er hier onlangs een collega op bezoek was van vroeger,
waarmee ik samen voor de klas had gestaan in 1974,
viel hem de broek uit,
dat ik alle kinderen nog met voor- en achternaam wist te benoemen,
bij het bekijken van wat oude foto’s van toen.
Het lollige is dat ik met veel van die mensjes, vriendjes ben nu op feestboek.
Dus geen natte vingerwerk maar echte geschiedschrijving hier hahaha.

We dwalen af.
De radio.
Het enige ding op ons moeder na wat herrie maakte.
Bambi, geglazuurd en wel op de radio, is mijn getuige.
Wat had ik nu aan die radio?
Welnu:
“Het Klokje van zeven uur en dus......................
jawel naar bed”
Een verhaaltje kwam voorbij en na afloop hupla naar bed dus.
Er viel niks te rekken de tijd werd gedicteerd.
Ik had een hekel aan die uitzending,
want het einde van mijn “beneden zijn” in de kamer, werd ingeluid.
Bedtijd!
Maar interessanter werd het met de eerste horror op de radio.
Paulus de Boskabouter van Jean Dulieu.
Spannende verhalen met sterke karakters,
waarvan sommige met enge stem.
Zoals daar was de heks Eucalypta.
Nee dit was niet echt slaapbevorderend.
Niet vergeten onder het bed te kijken Johnny !

Mijn ouders volgde het adultprogramma,
het ruigere werk,
waarvan De Bonte Dinsdagavondtrein absoluut favoriet was.
Soms bij de buren en de buren soms bij ons.
Bij de buren was leuk, want die hadden nun koekoeksklok, die koekoekte.
Niet te geloven,
deurtje open dan kwam er een houten vogeltje, de koekkoek,
“koekkoek” roepen.
Ge moest het aantal koekoeks tellen om te weten of ge naar bed moest.
Geen idee hoe laat het was, want de koekoek leidde echt wel af van de juiste tijd hahahaha

De Bonte Dinsdagavondtrein werd uitgezonden door de AVRO.
Het was een van de populairste programma's uit die dagen
en het zorgde voor de eerste landelijke bekendheid van artiesten als
Snip & Snap, Bobbejaan Schoepen, Toon Hermans, Rudi Carrell,
Bob Scholte, The Three Jacksons en Willy Alberti.
Een bik ding bij ons thuis.
De verzuiling was toen nog totaal.
Was je katholiek dan behoorde je fan te zijn van de KRO en de AVRO was eigenlijk te heidens voor ons hahaha. Mijn opa en oma luisterde alleen naar de KRO en anders niks.
Ja zo ging het in die dagen eraan toe.
Wel boeiend achteraf als we het wegzetten tegen de huidige gedesoriënteerde tijd :)

Tja de tv kwam.
En het was einde oefening voor de radio.
Bij ons kwam ie in 1963.
Zo konden we een dag voor ons pa’s verjaardag,
de moord op Kennedy in de huiskamer aanschouwen.
22-11-1963 in zwartwit.
Dat was nog eens iets van een geheel andere wereldorde
dan de heks Eucalypta uit Paulus de Bosnymf.
Het was definitief gedaan met de radio.
Hij verhuisde naar mijn slaapkamer.
Toen ik een jaar of 15 was en de Provobeweging in opmars was in Amsterdam,
heb ik hem wit geschilderd, op de glazen keuzeplaat na.
Want als de lampen brandden blijven de steden van de wereld me nog steeds boeien :)
Dus beëindig ik mijn bedtimestory voor vandaag met “Oehoe Oehoe”,
de onomkeerbare  wijze uitspraak van Oehoeboeroe uit Paulus de Boskabouter.
Als een wijze uil het niet meer weet, wie ben ik dan omdat te weerleggen?
Zeg(t) :) het voort : “Oehoe Oehoe......................................”