Bonnie kom je buiten spelen? :)

Als echte dierenvrienden hadden wij allebei al heel vroeg een ponnie.
My first little pony.
Mijn moeder had hier duidelijk de hand in kwa trimmen.
De bloempot als mal.
In de Wederikstraat no.11 in Arnhem 1956.

Wat hadden wij nog meer?
Zelfgebrejeh outfitjes.
Mijn moeder terroriseerde ons met haar breiwerkjes.
Allemaal puur wol.
Eenmaal aan wendde je eraan,
maar kwa prik had het iets van de maliënkolder uit de Middeleeuwen.
We hadden nog geen Robijntje die de was zachter maakte.
Na uitgewassen te zijn bleef ie rechtop staan en was ie bulletproof.
Maar toch knap dat ons moeder dat kon, dat breien :)

Mijn zus staat hier op rolschaatsen, ze moet zich aan mij vasthouden :)
Als we niet binnen speelden, speelden we buiten.
Maar we speelden.
Het heeft net geregend in de Wederikstraat no.11 in Arnhem-Zuid,
een zijstraat van de Huseseweg. (Huissensestraat)

We zeiden uu tegen ui.
Alhoewel we tegen een ui gewoon ui zeiden,
maar meestal zeiden we niets tegen een ui
want zoals je weet  een ui zegt niks terug
en je gaat er van huilen.
Nee wij waren echte Ernhemmers.

En elke dag hadden wij autoloze zondag, ook mooi.
De straat was van ons.
Wij hadden meer niet dan wel.......... kwa spulleh.
Geen telefoon, geen televisie, geen badkamer,
geen verwarming, geen dubbele ramen, geen italiaans eten,
geen wasmachine, geen vakanties, geen tijdsdruk :)
Een schier eindeloze lijst van have-nots.
De must-have dingen moesten nog gaan komen
en ze kwamen volop in het kwadraat.
Een welvaart niet te stuiten.
Daarna heeft m’n zus me nooit meer zo vastgehouden.
We kregen het te druk met belangrijkere zaken :)