O.V.O. mei 1973 Eindexamen (28 foto's)
O.V.O. 3B
gedigitaliseerd

Opleiding voor onderwijzers
en
onderwijzeressen.
Dah betekende dat.

O.V.O.
Geen gelijkenis met welk wasmiddel dan ook.
Ook wel Pedagogische Academie.
Ook wel Kweekschool.
Ok wel de Kweek.
En R.K. natuurlijk.
Deken van Miertstraat Veghel.
1968-1973.
Zusters Franciscanessen.
Zuster Antonius voor Aardrijkskunde, alias “den Toon”.
Zuster Angela, voor handvaardigheid.
Zuster Gulielmi voor geschiedenis.
Zuster Gijsbertini voor Nederlands (rector)
Zuster Mercedes voor alles logistiek etc.
En................
Zuster Jerome voor muziek.
Een grumpy muzikaal mens in habijt.

3B
De lolligste klas.
Maar de naam doet het al vermoeden.
Een beetje een B-klas..
Samenraapsel van mensen, geflipt van andere studies,
of mensen die gewoon daar op school bleven zitten na de HAVO
Waaronder ikzelf.
Ook een B-keuze.
Eigenlijk helemaal geen keuze.
Ik wilde helemaal niks kiezen.
Maar ja ge moest iets.
Ik had geen enkel beroepsperspectief.
Sterker nog ik wilde helemaal niks worden.
Want ik was al iets.
Mezelf hahhah
Maar dat was niet goed genoeg.
Daar kunde geen brood mee op de plank krijgen.
Mee die paar kloteh liedjes die ge kunt speuleh.......
Zei ons vader.

In ‘68 introduceerde de Mammoetwet het HAVO-onderwijs.
Niemand wist de norm en men deed eigenlijk maar wat.
Wat dat aangaat is er weinig veranderd in het onderwijs
Men doet nog steeds maar wat.

Bij de Nonnen in Veghel deed men veel “Extra” wat.
Want ik moest ook zaterdags naar school.
Tot 13.00 uur.
Degelijker onderwijs bestond er volgens mij niet.
Alles goed gemonitoreerd er viel niet te fucken mee de Nonnekes
In studies na mijn “Kweek”, moest ik heel vaak terug denken,
van ohhhhh, piece of cake, dah heb ik al gehad op mijn R.K. PA te Veghel
Ja het was een goede voorbereiding op de 2 voor 12 des levens

Zo ook het muziekonderwijs.
4 uur per week.
Ik kon het niet zo goed vinden met de Zuster.
En zij, zij pruimde mij omdat ik niet vals zong en zuiver floot hahaha.
Maar na 4 jaar hadden we het wel gehad met mekaar.
Pfffffffff...................

In het 5de jaar mocht je een vakdidactische specialisatie kiezen.
Voor je hoofdakte heette dat toen.
Je kon toen nog net kiezen voor de 4jarige opleiding
of de 5jarige opleiding, inclusief hoofdakte dus.
Met de hoofdakte had je meteen een bevoegdheid
om Nederlands te geven op bijv. een Mavo.
En konde hoofd van un school worden,
as ge dah wout of zout willeh.

Dat zat toen allemaal heel inventief krom in mekaar.
Ooit verzonnen door een paar onderwijscommissies,
om voor zichzelf een lollige status te verwerven,
zonder al te diep te gaan kwa studie
Een paar van die specialisaties of LO aktes,
gaven dan weer een derde graads bevoegdheid,
om les te geven aan de Mavo en aanverwanten.
Vandaar dat je vroeger veel leraren aantrof op een Mavo,
die overal les in gaven.
Ze wisten van alles wel wah!, maar zelden het fijne !

Inmiddels zullen er al 9 van 10 lezers zijn afgehaakt hahaha,
want het gut nie schnell genoeg.
Das jammer want het leuke moet nog komen.

Zo ook de didactische specialisaties creatieve vakken.
Iedereen dacht die zal wel muziek gaan doen.
Makkie.
Waarom zou ik het mezelf moeilijk gaan maken?
Ik floot al blok 4 jaar lang.
Ook basblokfluit in ensemble en de rest.
En hee mensen niet minachtend de schouders ophalen.
Er zijn hele mooie stukken geschreven voor blokfluit.
En denk maar niet dat dat net zo moeilijk is als triangel
Joeptjoep maar eens Frans Brüggen e.a.
Maar als gezegd,
ik was dat mens helemaal beu.
De zuster was alleen maar ernstig
en ik als jongeling daarentegen,
met opspelende hormonen,
wilde onder haar juk vandaan
Gewoon ook lol hebben.
Als de zuster zei:
“John niet te dicht bij de verwarming gaan zitten
met je fluit, want dan trekt ie krom.”
Dan had ik heel andere beelden dan de zuster hahhah
Daar knelde dus de schoen.
All work and no play makes Jack a dull boy!
Twas weiter wel un goei vrouwke, mooi hooi eteh en op stal stoan.

Mais soit........
Een leukere combinatie lamballeh en werkeh diende zich aan.
Het werd tekenen en schilderen.
Ok Moi.
Bij het digitaliseren van mijn zolder,
kwam ik mijn eindexamenwerkstukken tegen.
Zie hier de aanleiding van dit geschreven stukske.

O.V.O. 3B
Naar de brandstapel ermee

Digitaliseren die hap.
En mijn tekendocent was ditmaal geen geestelijke,
maar de wereldse meneer Frans Berends uit Sint Oedenrode.
Un voor die tijd vlotte, moderne man, mee rippenbroek, snor en een accent
Iemand waarbij ge lekker stiekem in de klas kont roken.
Een heel groot tekenlokaal met hoog plafond.
Een voormalig klooster.
Mensen dat was dus een winwin situatie,
verlost van zuster Jerome en lekker roken.
Wah wilde nog meer?
Het werd een mooi eindexamenjaar.
1973

tot slot
Heb ik een zuster Franciscanessen zien huilen?
Zuster Gulielmi docent geschiedenis.
19 januari 1969 Praag Jan Palach,
die zichzelf in brand stak.
‘ n donkere dag.
Dat maakte heel veel indruk.
Wij waren allen ontdaan.
Het maakte meer indruk dan alle heavy beelden
die tegenwoordig per seconde de huiskamer binnenstromen.
Iets wat je nooit vergeet.

In de zomer van 2013, ben ik eindelijk eens in Praag terecht gekomen.
Daar mocht ik niet naar toe in ‘68’ en ‘69 met de studiereis van school uit,
vanwege het feit dat mijn vader militair was en met Amerikanen samenwerkte.
Dit alles onder leiding van Pater van de Meerakker, die fan was van Trea Dobs

Een uitvloeisel van de Koude Oorlog.
Ook de kinderen van....etc......
kregen geen visum om die landen te bezoeken.
Dus toentertijd waren er 2 leerlingen die niet mee mochten,
Kees van de Elshout (vader bij de Marechaussee) en ik.
Maar wij kregen wel lekker vrij
Iets wat in Praag duidelijk wat anders lag.

Als ik dit zo nalees,
lijkt het allemaal eeuwen geleden
en zo vreselijk ouderwets.
Terwijl ik een kind ben van de moderne tijd.
Maar hee dat valt reuze mee.
Het is reverse.

Alles is zo snel gegaan kwa ontwikkeling,
dat de mensen het niet meer gewazzupt, gezapppt en geprietpraat krijgen.
Niets beklijft, het valt ook niet meer te onthouden
anders wordeh gek
en dat is iets wat we op een enkeling na, niemand toewensen.

De dynamiek des levens is naar de kloteh.
Door de constante infostroom is alles verrrrrrrrvlakt.
En dat is op alle terreinen zo,
op hier en daar een doorbraak in de wetenschap na.
Voetballen, oorlog en een ramp van allure,
willen het collectieve gedachtegoed nog wel eens een boost geven
Maar voor de rest is het een solo-wereld met een hoop nep solidariteit.
De 3 musketiers, die met zijn 4ren waren, scandeerden het al :
“Ieder voor zich en God voor ons allen.”
En alle digitale keukenhulpjes doen daar nog eens een duit in het zakje.
Zijn de mensen daar slimmer van geworden?
Himmanie!
Vertaald levert dat op: “Helemaal niet.” (for above the rivers)

Menseh wat ben ik blij, dat ik nog een schoolkantine heb gekend,
met louter en alleen vieze automatenkoffie en plastic kut stulekes,
waar we met mekaar slap kletsten over van alles, niets en nogwah.
We hadden nergens de ballen verstand van,
maar niemand nam oe dat kwalijk hahaha
Nu zijn we "MET ZIJN ALLEN ALLEEN" op onze smartphone,
de omgeving telt nauwelijks nog mee.
We weten alles en toch staan we met lege handen.
Immers het nieuwtje werd 3 weken geleden al gegoogled.
Triest!
Rest ons alleen nog de drank, de drugs en de sex hahahhaha
Ok moi!
Just kiddin’

Bij mij komt ook met regelmaat zo’n keendje over de vloer,
die de hele dag zit, ligt en hangt te tiepen op zo’n ding.
Als ze me ziet doet ze hem snel weg.
Want ik heb gezegd dat ik er met een hamer op zal slaan.
En dat vindt ze niet fijn, want dan heeft ze geen dagbesteding meer hahahah

tot slot I

Tegenwoordig heet de OVO
de PABO,
‘n beetje ‘n ongelukkige naam,
want online kunde er ook spulletjes bestellen
voor in de slaapkamer en op de camping
Meteen toe te passen................
daar hoefde niet eerst jaren voor te studeren.
Ik zou het wel weten als ik nog eens ‘n keer “meester” zou worden.

tot slot II

Sommigen vinden mijn stukjes te lang
sneller en korter moet ut zijn.

Mensen 1 advies !
Gewoon nieh lezeh !

 

Jan Palach (Vsetaty, 11 augustus 1948 – Praag, 19 januari 1969) was een Tsjechische student die zichzelf op 16 januari 1969 in Praag in brand stak uit protest tegen de bezetting van Tsjecho-Slowakije door de Warschaupacttroepen als antwoord op de Praagse Lente van 1968 en vanwege het gebrek aan democratie in zijn land.
Palach werd naar het ziekenhuis afgevoerd met ernstige brandwonden (85 procent verbrand) en overleed drie dagen later in het ziekenhuis. Nog op de dag van zijn dood, 19 januari, trokken 200.000 mensen naar het Václavské Nám?stí (Wenceslasplein) om hem te herdenken. Op 24 januari, de dag van zijn begrafenis, was er in heel het land officieus 1 minuut stilte en ruim 10.000 burgers woonden zijn uitvaart bij.
Palach probeerde met zijn actie een statement te maken tegen het stalinistische regime van die tijd. Hij had van tevoren brieven geschreven naar de regering waarin hij onder andere opheffing van censuur en propaganda eiste. Hij sprak namens een groep mensen die bereid waren zichzelf op te offeren voor hun eisen, naar voorbeeld van kerkhervormer Jan Hus, wilde hij 'de waarheid laten zegevieren' door zichzelf in brand te steken. Nadat hij deze brieven geschreven had ging hij naar het Wenceslasplein en stak zichzelf in brand.
De regering kon dit echter niet hebben en verdraaide de reden van Palach om zichzelf in brand te steken. Ook verdenken sommige mensen de regering ervan een einde aan het leven van de zwaargewonde Palach te hebben gemaakt, maar bewijzen hiervoor zijn er niet.
Na Palach stak ook Jan Zajíc zich in brand op het Wenceslasplein. Hij overleed op 25 februari 1969. Uiteindelijk staken in totaal tien personen zichzelf in brand uit protest tegen het stalinisme. Palach is, als eerste van hen, het bekendst geworden.
Op het Praagse Wenceslasplein is een plaquette van de beeldhouwer Olbram Zoubek ter nagedachtenis van Palach en Zajíc opgericht. Ook is er in Praag een plein naar Palach genoemd, het Jan Palachplein.
— in Veghel.