10 to one BLUES by Ben
1-11-1978 / 1-11-1988
Een zeer memorabele fotoshoot.
10 jarig bestaan van Blues bij Ben.
De fotograaf wilde maar niet komen.
15.00 zou the event plaats vinden.
Maar ach het werd zonder fotograaf een stuk gezelliger.
Iedereen aan de pap.
Tegen een uur of 6 kwam ie dan eindelijk aan gezeken.
Iedereen in opperste Oud-en-Nieuw-stemming.
Meteen het avondeten maar overgeslagen.
Zo blauw als het toenmalige tientje.
Mooi geld trouwens ons ouwe geld, voordat die k euro kwam.
En dat we toen al allemaal wisten,
dat ze in Griekenland durren pis niet lauw maakten.
Dit terzijde.
Het was in de tijd dat je gewoon mocht drinken van de politie.
As ge maar rustig naar huis reed en goed oplette,
ja vooral op alles wat van rechts kwam!
Hoe ik thuis ben gekomen?
Wittegij ut?
Maar ik was er en dat telde,
zoals altijd alleen het eindresultaat telt.
Enfin.
Het werd zo onderhand eens tijd om een hapje te gaan eten.
Mijn familie, op loopafstand, zag me al aankomen.
Ze hadden voldoende tijd om onder de vensterbank te gaan liggen.
Entree werd niet op prijs gesteld,
ik had wel eens frissere dagen gekend in hun bestaan.
Weer naar huis
en een paar keer gestruikeld over een paar in de weg staande coniferen.
Uiteindelijk belandend in een rozenperk.
Tja onder dun drek en onder het bloed pfffffff eindelijk @home.nl
Ik was toen al anticiperend kwa op handen zijnd emailadres in 2014.
Hupla naar bed,
dat is vaak het beste,
as ge de weg kwijt bent.
Trap op.
En weer op geheel natuurlijke wijze de trap af.
Gevallen dus.
Met mijn kloten van den escallier getombeerd :)
Alle lampen gingen uit.
Welterusteh...
Des morgens bij het krieken van den dag werd ik wakker.
Een monotoon geronk bereikte mijn geteisterde hersencellen.
Oh ja ?
Ja...
Ik bleef nog maar even liggen, want eh ik was er nog niet helemaal aan toe,
om de dag met mijn immer brede glimlach tegemoet te treden.
Ach we kennen allemaal het hangovergevoel
en zo niet,
dan moeteh dah toch maar eens probereh,
het geeft een geheel andere kijk op het leven.
Brrrrrrrr wel een beetje frisjes hoor met de voor en de achterdeur open.
Gelukkig stond de thermostaat heel laag. :)
Het kan best al koud optrekken in oktober as ge zo op een Dessootje ligt.
Maar wat hoorde ik daar toch onder in het scheepsruim?
Ik waande me op de ferry naar New Castle.
Alwaar de horeca er toedoet :) tegen een uur of 4-5
en waar het eindresultaat een zelfde sensatie oproept.
Dus niet geheel onbekend.
Echter geen reden tot paniek.
Een keurig regelmatig stationair Renaultje 12 vermoedde ik.
Ik kon immers alle stationair draaiende motoren van alle automerken in de wereld uit elkaar houden en benoemen, hiermee was ik al eens een keer op tv geweest bij Wedden dat :)
De Trabant telde ik niet mee want die reed op bromfietsbenzine en zo klonk ie ook.
Vooruit!
Toch maar eens even kijken Johnny.
Oh mijn garage staat open.
Wazdahnou?
Hoekandahnou?
Oh en voor de garage staat mijn auto, met open portier, stationair te draaien
en dat allemaal om een uur of 6 ‘s morgens.
Met toch zeker een uur of 10-11 op de teller staan kwa eenzaam daar staan te tacten.
Oh welk een schande werd over mij afgeroepen. :)
En niemand die kwam aanbellen, buurman wat doet U nu?
Tijd om de politie te belleh..... dacht ik zo hahahaha
De buren had ik geen contact mee, die gingen altijd heel snel naar binnen als ze me zagen.
Tja dat komt achteraf denk ik toch door mijn vrienden die er anders uitzagen dan de gemiddelde buurman daar hahahah Dat was wel handig want ik kon gewoon repeteren met drumstel en al in mijn huis. Ik ben er wel eens een keer over begonnen. Maar hee buurman geen last hoor!!!, wij houden wel van een stukse Kuntriemuziek was ut antwoord :)
Okay dus ik maar door galbakkeh mee munneh Kuntrie.
Enfin das waar einmaaaal, onverantwoord,
maar alles is goed as ge het na kunt vertellen nie dan?
Weet ik...
En nogmaals het mocht toen van de politie,
As ge maar niet te hard reetd.
En ga nu nie dun moraalridder uithangeh want iedereen op ut posterke deed ut...........
In een volgend verhaaltje zal ik eens verhalen dat ik door de politie van Deurne achter na werd gezeten en de gehele nacht met wagen en al heb doorgebracht op het kerkhof aldaar. Wel met gedoofd licht natuurlijk want ik eh.......was toen niet gek natuurlijk. :)
En waarom dat was?
Het lag beslist niet aan de fotograaf.
naschrift
de Zwaan
mooie tijd
mooie mensen
zal er een paar taggen die modern zijn gebleven
of die er überhaupt nog zijn
— met Theo Wijdeven, Fred Hoogendoorn, Ben Van de Wal, Patrice Röben en Linda Jarvis in Uden (gemeente).
https://www.youtube.com/watch?v=eeEoyqG59Sg
