februari '16

 

Image

CV

Een CV in velerlei opzichten.
Toen ik deze foto toevoegde aan mijn CV lag de wereld aan mijn voeten.
Ik werd wat eender representatieve functie uitgenodigd om te solliciteren.
Zo ziet U maar dat niet alle vooroordelen bewaarheid worden.
Zo kan dat met vluchtelingen ook zo maar eens anders uitpakken :)
Ik d’n tabula rasa, het onbeschreven blad.
Nog niet behept met een raar arbeidsethos.
Mijn werkzaamheden dusver betroffen het plukken van aardbeien,
het bezorgen van een ochtendblad
en zeer incidenteel het helpen van een gehandicapte
bij het oversteken van de weg.

Maar als wij vroeger gingen solliciteren,
gingen wij eerst toilet maken (zie foto),
opdat wij gesoigneerd ten tonele zouden verschijnen,
alwaar het kwaad zich voor een langere periode zou gaan voltrekken in de vorm van een baan.
Werk dus.
Ik heb altijd een hekel gehad aan werken daar heb ik ook nooit een geheim van gemaakt.
Zo heb ik bijvobbult nog nooit Wakker Nederland gezien,
das voor mij midden in de nacht,
gin tijd voor nun werkende mensch op de snareh na een fleske Chardonnay
Maar zo nu en dan moest ik dus solliciteren
en ik dacht daarbij voortdurend aan de Janse Bagge Bend

Doe mos sollicitere, sollicitere !

Höbste al gesjreve ?
Viefensevetig breeve !
Den sjrief mer opnuuj !  

Geweldig nummer.
Vrij naar de Sperma Davis Group zeiden wij,
ja om onze woordgrappen kon je toen al lachen.
Op de tonen van Gimme Some Lovin.
Geef mij wat liefde.
Ja alsof dat zo maar kan dames en heeren.

luister en kijk maar eens
https://www.youtube.com/watch?v=fVjdv-w1bFc
Voor de etnologisch minder onderlegden onder ons
Je moet solliciteren, heb je al geschreven? 75 brieven, dan schrijf maar opnieuw.

Zo schreef ik er ook diversen.
Allen zeer gevarieerd kwa stijl.
Vaak met rode ballpoint
en dat ik Poppa Joe van the Sweet zeer goed kon vertolken op de blokfluit.
Maar dan toch werd ik uitgenodigd voor ‘n gesprek.
Dat vond ik niet normaal hoor :)
Mensen die wat dan ook van the Sweet speelden,
zouden nooit een een voorbeeldfuncktie als hoeksteen kunnen, zijn heten en worden.

Deze foto is vrij recent genomen na mijn afstuderen,
waarbij speciaal dit twalletje me doet herinneren aan de gein
die we daarmee uithaalden op de Nonnenschool in Veghel,
ook wel beter bekend als de Kweek.
In België Normaalschool.
Wat daar normal aan was, is aan mij voorbij gegaan.
Men kweekte er exemplaren zoals ondergetekende :)

Een speciaal merk schiet daarbij door mijn hoofd, ‘n Wisa Kiwa kwa WC-ke.
Vaak in combi mee nun pot uit Maastricht die luisterde naar de naam Sphinx,
nu steeds vaker dienstdoend als de betere shoarmazaak,
waar men ‘s nachts na 2jen ludiek racistisch uit de hoek kan komen,
onder het mom van gezelligheid kent geen apartheid.

Plagen en pesten op school was toen ook al een verplicht nummer op het lesrooster.
Weliswaar facultatief.
Mais soit ik deed vlijtig mee en plaagde braaf mee.
Vaak vroeg men er ook om.
Ik geloof niet dat al het pesten ”verkeerd” is :)
Ze lonken het met grote regelmaat uit namelijk.
Niemand hoeft zijn beperking uit te buiten voor een voorkeursbehandeling.
Enfin door de bank.....
Niet het individu nemend maar het systeem op hiaatjes wijzend :).
Alhoewel het individu niet altijd gevrijwaard was van de oorzaak-gevolg-aanpak.
Ik ken nog steeds vele etterbakken die een goede plaagbeurt best kunnen gebruiken.
Ge moet alles geloven wat bij die Jeroen voorbij komt op d’n tillie.
Dat is vaak gesubsidieerde onruststokerij hahahaha

Zo schroefde wij de plastic moer los,
waardoor de stortpijp freefloating van de bak kwam.
Visueel niets aan de handah.
Wij verschoven die een ietssiepietsie nauwelijks met het oog waarneembaar.
De visite ter plaatse zich ontdoend van de kleine al dan niet grote boodschap,
trok na afloop aan het vlottertje om de boel het riool in te krijgen.
Echter een douche was het gevolg.
Als iemand de miss wet t-shirt heeft uitgevonden, maken wij daar aanspraak op.
En oh wat hadden wij een lol daar op diejen school.
Ja ziet anders maar eens 5 lange jaren door te komen.
Eddy Boyd heeft er zelfs een liedje van gemokt.
Five Long Years in b mineur.
Want het was om te janken.
Zowel Eddy als diejen school.

Ja de WC, het water closet, een engelse erfenis.
Mijn opa en oma hadden geen WC maar een plank met een rond gat en een beerput.
Een donker gat.
In kinderlijke perceptie dacht ik,
dat elk moment de beer mij bij mijn ballen kon pakken.
Buiten de odeur om was het zaak om snel je boodschappen te doen
en liefst zonder airmiles.
Want vliegen waren er alom.
En ik maar denken als kind waar die beer nu uiteindelijk verbleef :)
Zag hem nooit.
Heel soms in mijn dromen.
Maar dromen zijn bedrog, net als de zanger van het bekende liedje :)

Zelf woonde wij toen in Arnhem
en ja hoor wij kregen een wc
met een kettinkje met aan het uiteinde een houteren klosje,
om door te trekken.
Verder was het sanitair behelpen.
Maar hee geen idee.
Ons referentiekader was dat van iemand uit Moranie, aka de moran.
Toen ook al geen hippe vakantiebestemming.

Geen badkamer, helemaal geen.
Maar de bekende teil
en de zaterdag vaste schrobbeurt.
Wij hadden veel geen have nots.
Lots of have nots.
Tevens de titel van mijn nieuwe album hahahaahh
 
Wel ! gebruikte ik deze representatieve foto voor mijn CV om te solliciteren :)
Een moment vastgelegd op foto, toen schrootjes nog heel gewoon waren hahahah :)
Maar mensen, mensen, mensen toch wij hadden toen niet eens een CV.
Bij ons kwam de kolenboer zoveel mud storten in het kolenhok tot aan de rand
en was het mijn taak de kolenkit te vullen en de kachel brandend te houden als ons vader werken was.
Obligaat houtjes hakken om de boel aan te kunnen maken met het Arnhems Dagblad.
Niet te vergeten met de heerlijke zwavelgeur van Zwaluw lucifers :)
In 1 vertrek was het dan warm..........  de woonkamer
en de keuken was te doen als er een cokesessie wier gegeven.
Als ons moeder lag te hakken mee un aardappelschilmesje op d’n witte kool :)

Vertel mij wat.
De aarde wilde echt niet opwarmen toen.
Wat dat aangaat is dat dan weer jammer nu,
nu we wel een CV hebben en dat die aarde dus wel warm wil worden.
Wat een dwars gedoe.
Maarrrrrr......
Mooi niet krabben aan den auto.
Nu te verstaan.
Toen ook niet trouwens....
We hadden immers geen auto hahahaha

Maar toen. Amaai amaai.
Wij sliepen onder dekens, enkel glas, ijsbloemen aan d'n binnenkant.
De briesende dampen sloegen uit onze openingen
als wij buiten het bedje op ons slaapkamertje waren.
Het zeil onder onze voeten was ons lot
en een parallel minuscuul kleedje met franjes,
om in en uit te stappen voor de nachtelijke rit in de winterse koude.
Menig van Goghje ontstond onder mijn handen op het raam in de ijsbloemen.
De bloemen waren er immers al.
Hoefde maar wat connecties te leggen.
En verprutste ik het,
dan ajemde ik tegen het glas.
Instant ijs.
En van vooraf aan kon ik weer etsen, gutsen en tekenen.

Eenmaal ‘s nachts kwam ons vader om de hoek van mijn slaapkamer.
MIjn vader legde dan zijn motorjas op mij.
Lekker zwaar, lekker warm.
Het gaf een gevoel: van-wie-doet-me wat.
Niks global heating.
We wisten nog van niks, het bewustzijn dat alles ooit anders zou worden moest nog groeien.
Totdat moment waren we heel blij met onze lederen jas.
‘s morgens haalde hij hem er dan weer af voor zijn rit naar vliegveld Deelen.
Zijn job aldaar.
Kort daarvoor had hij dan de kachel aangemaakt.
En als wij dan opstonden mijn zus en ik,
gingen wij linea recta naar de woonkamer,
om op de schoorsteenmantel gebogen over de kachel te gaan hangen.
Mensen dat was ultiem.
Het gevoel boven de hete luchtroosters in de winter bij V & D komt in de buurt.
Maar dan minder benauwd :) Bijdewee ook al weer geschrapt uit de straten.
Dit terzijde......maar van warmte gaat alles open.
Ook wij.........   de dag binnen wandelend, eten, wassen, aankleden, naar school.
Op weg naar nu!

Nu hangt men gebogen over het Iphoontje,
ook een vorm van straling maar geen warmte vrees ik.
Ja wij hebben allemaal ‘n CV
en een badkamer met alle mogelijke stromende vanzelfsprekendheden.
Hoe paradoxaal, het zal nooit meer zo koud worden als toen.
Zo voorziet men ons van dingen en zaken op de verkeerde tijdstippen.
De logistieke ordening van de schepping laat te wensen over.
Ben blij dat mijn vader zijn motorjas over me heen legde,
dat is digitaal geen wonder,
maar veel warmer dan dat zal het nooit meer worden.
Dat dan weer wel eh......... niet :)
Fijne zondag :)

 

https://www.youtube.com/watch?v=lqU_ZdECD0I