Both made in Holland..................
11-11-’14

1961
Arnhem-Zuid
Malburgen-Oost
Wederikstraat no.11
53 jaar geleden

Ik werd 10.

Zondags na de mis was het bij ons happy hour.
Voor het middageten wel te verstaan.
We aten warm tussen de middag.
Zondagsesoep, aardappelen,
2 soorten groenten, draadjesvlees.
en toe zelfgemaakte custard,
of rijstepap...........
waarin ik “Johnny” schreef met keukenstroop :)
Ja en geloof het of niet,
er werd gebeden voor het eten.
Want we moesten niet denken,
dat het zomaar ergens vandaan kwam :)
Daar ging iets aan vooraf..............

Maar eerst borrelen.
Ik dronk ook mee.
Een aangelengd citroentje met suiker.
Maar @thattime voor mij thé real thing.
Ik nam dat hoog op,
ik telde immers mee.
De waarheid weten is niet altijd fijn.
Dat is het einde van de betovering.
De zwaardere consumpties lieten nog op zich wachten.
Later.....................als ik groot zou zijn,
de betovering definitief verbroken :)

Ik had een moderne pappa,
die al vrij snel met bandrecorders en boxen aan het pielen was.
Pièce de résistance was een grondige Grundig met groen recording oog :)
Hij nam alles op wat los en vast zat.
Zeg maar de eerste serieuze downloader van Arnhem anno 1961.

Mijn ouders hadden in Engeland gewoond,
naast de vliegbasis,
waar mijn vader werkte.
Royal Airforce.
Na de oorlog bleven ze daar nog een tijd wonen.
Mijn vader wilde voorgoed in Engeland blijven,
maar mijn moeder kreeg heimwee.
Ze miste Den Bosch,
niet te geloven :)
Wie mist er nu Den Bosch of all places ? :)

Ze gingen op vliegveld Deelen wonen.
Letterlijk op het terrein...........binnen de poort.
Thé compound.
Een huis toegewezen krijgen na de oorlog had zo zijn beloop.
Woningnood.
Veel lag in puin.
Maar het kwam er wel.
Ik werd er nog net geboren 19-10-1951
Mijn zus is op ‘t vliegveld geboren.
En ik Wederikstraat 11, Ernhem.

Bij de geboorte was ik vrij “lastig.” :)
Een zware bevalling.
Ik kreeg meteen het Heilig Oliesel toegediend,
één van de zeven katholieke sacramenten,
voor hen die op het punt staan deze aarde, onvrijwillig te verlaten.
Voor de ander 6 was geen tijd meer hahahah

Serieus!
Ik zou daar nooit grapjes  over maken.
Sommige dingen zijn namelijk “not done.”
Zowel mijn moeder en ik begaven het letterlijk.
Door ingrijpen van bovenaf waren we er nog :)
Ik noem het nog steeds een Deus ex Machina.
Een serieuze aangelegenheid, waar ik me weinig van herinner :)
Ik heb er voor moeten knokken, hoorde ik later.
Die drift werd onderdeel van mijn blauwdruk voor later.
Wel kregen mijn hersenen een flinke mep,
hetgeen een en ander verklaart hahahaha
Een irritatieve afwijking las mijn EEG later.
Ja irritant dat zeker ahahhaa
Vanaf nu kunt u mijn verhaaltjes beter duiden :)
Ja het moet ergens vandaan komen..........
en niet alleen uit de koker.

Terug naar de basis.
Wat ze daar goed konden!
Absoluut,
was...................
feestjes bouwen.
Tetteren aan de bar en dansen in het maanlicht.
Thé wee wee hours...............
Veel lol, veel verhalen,
herinneringen te over,
for those who are absent............................

Geef ze eens ongelijk na al die shit-oorlogsjaren.
Iedere dag in angst levend,
de eindstreep zonder kleerscheuren te mogen halen.
In mijn prille jeugdherinneringen ging het ene feestje naadloos over in het andere.
luidruchtig hoorden we ze dan thuiskomen met het bekende stuk in de kraag.
Achteraf prachtig mooi dat ze alles hebben kunnen navertellen.
So cheerio you laddies and Ladies.
En drink er nog maar een op mijn oom Johan,
de jongere broer van mijn vader,
waar ik naar vernoemd ben.
Hangend onder een trein ontsnapt,
vanuit een interneringskamp in Polen,
nog net de ouderlijke woning halend,
om een paar weken later te overlijden aan angina.
Kijk das pas kloteh,
want een arts kwam er niet aan te pas,
hij was ondergedoken.................
Vette pech......................
Dus proost.................

En....................................
Dansen !
Thé Jive, Swingen en de rest..............
Mijn vader en moeder waren gek op dansen.
En niet alleen Strictly Ballroom :)

So.........
Hupla na de mis !
vaste prik,
muziek aan,
fleskes op tafel en dansennnnnnnnnnnn:)
Daar ben ik mee opgegroeid.
Met zuipende,dansende, katholieke ouders hahahaha

Zeer zeker moderne ouders.
Ouders die niet wereldvreemd waren.
Ze waren over de grens geweest.
Op de harde weg......................
Reizen verbreedt je horizon.
Het vergroot je tolerantie.
Een woord als “fuck” kende ik als enige in de straat destijds hahaha
Dagelijkse kost.
Ja het algemeen beschaafd engels vloog je om de oren bij ons thuis,
zeker als de gemoederen hoog opliepen.
Toen mijn moeder zich een keer sneed aan een mes
en een “cut” in haar hand had, kwam ze niet meer bij van het lachen.
Wij weten waarom,
maar de autochtonen aldaar
in the UK,
snapten niet waar die lol vandaan kwam.
Look I have a cut in my hand :)
Oh Willy has a cut in her hand.
Moeder heette Willy :)

Das mooi............
But let’s talk music now.............
Mijn vader de techneut,
‘n soort Armin van Buuren,
niet muzikaal genoeg om zelf te musiceren,
maar slim genoeg met de knopjes.................
en mijn moeder galbakte daar dan overheen.
De eerste soundmixers van Nederland.
Penetrant als ‘n Christina Deutekom-motorzaag,
overal dwars doorheen knetterend.
Ons moeder wilde gehoord worden
en daar kondeh kwa decibellekes niet omheen.
Een mooie legacy die ik van haar geërfd heb hahahahaha
Niks watjes, gasssssssssssss d’r op.

Ons moeder was buiten kijf...................een muzikaal wijf.
Ze zong spatzuiver en snoeihard.
Thuis was dat wel uit te zitten hahahha
Maar in de kerk: “oh how embarrassing.”
Mijn zus en ik gingen door de grond,
als iedereen zich omdraaide om de geluidsbron te traceren.
Te gênant voor woorden.
Ons moeder was voor d’r eigen begonnen.
En die aandacht............. daar genoot ze van.
Hupla en ze zette er nog een tandje bij.

Nu in deze tijd geleefd hebbend,
zou ze meteen vooraan hebben gestaan bij de Voice Of Holland.
Ze kon enorm dynamisch uitpakken.
En je ziet de jury unaniem draaien bij een tsunami-uithaal.
Een uithaal als toppunt van talent immers :)
Die dynamiek doet het daar goed.
Ja daar gaan de stoeltjes voor om.
Niet te geloven.......................

Als advies zou ik haar hebben gegeven :
ga bij Ali B,
die andere 3 zijn zeikerds hahahahahaha
Ali is de enige met een open mind hahahaha,
hij zingt namelijk niet zelf..........................
De rest is al teveel beschadigd door de fiscus
en identiteitsproblemen van wie er nu eigenlijk de baas is in een duo. :)
Alhoewel Trijntje ook wel te doen is,
zeker in haar Total Touch-tijd.
Fraaie songs en goede band.
Daarna ook een beetje van het padje.
Okay Trijntje mocht ze ook van mij kiezen.
Want ze heeft wel verstand van zingen en @lips.
Vooruit tjoeketjoek.............................

Muziek was dus een natuurlijk.......,
niet beredeneerd ding bij ons.
Vooral heel breed en geen hokjes.
Vader liet nooit iets voor hum kiezen,
dat deed ie zelf.
Van Glenn Miller naar Jim Reeves,
van Vera Lynn naar Strauss.
Pat Boone, Fats Domino, Louis Armstrong,
Rita Reys, Harry Bellafonte.
Maar ook Blues.
“Kansas City Here I come”
Ook Thé Ramblers en Thé Skymasters waren te doen.
Vader crossoverde erop los.

Echter..............
nauwelijks tot geen..........
nederlandse zangers, schlagers en smartlappen.
Daar hadden ze niks  mee.
Wilden ze dat kunnen appreciëren :)
dan moesten ze wel haast het delirium tremens nabij zijn.
Vandaar dat ik er ook weinig mee had altijd.
De laatste jaren is het wat beter geworden.
Nederlands is een kuttaal om in te zingen.
Zeker het Noord-Hollands hahahaha
met die harde “Geeeeeeeeee”
Hoe keelklank wilde het hebbeh? :)
Strottoh Rosso.
Ik heb dus ook nooit iets met  het nederlands repertoire gehad.
Op ‘n Herman van Veen na vanwege de inhoud,
een Ramses Shaffy vanwege het bohémienne avontuur
en een gzd moeilijk verstaanbare Frank Boeijen voor de romantiek :)
De laatste jaren kan ik sommige dingen dingen beter binnen houden.
Daarentegen bij ons thuis wel veel.............
klassiek en rock and roll.
Country, opera en operette en kroketten........
Die ons vader net als de muziek zelf draaide :)

In Engeland waren ze wel een beetje opgevoed kwa muziekkeuze.
En ook verwend natuurlijk.
Want eenmaal terug in Nederland,
waren ze toch in een Derde Wereldland terecht gekomen, kwa muzikaal verhaal :)
De oorlog, hoe weird dat ook klinkt,
gaf een flinke impuls aan de “vlottere” muziek.
Een moderne oppepper, die aan Nederland voorbij ging vrees ik.
Het heeft decennia geduurd eer dat een beetje compatible bijtrok.
En nog lopen we bijna overal achteraan.
België is wat dat aangaat altijd wat eigenzinniger geweest.
Mais soit.

En ik?
Welnu we hadden een poef in huis met kashmir overtrek.
Mijn eerste podium.
Een grote Agiosigarenbox werd mijn klankkast,
de hals een eind hout uit de schuur, birdseye maple dacht ik :)
Mijn snaren een set 0,10 elastiekjes.
Hij klonk heel au naturel.
Ja dat wel :)

En op “Wheels” deed ik daar mijn eerste optreden mee.
Strumming along................................
An instrumental.
Zonder zang :)
Dat was mooi zo kon ik mij geheel en al concentreren op mijn spel.
Ik was op slag de beste gitarist bij mij in de straat.
Wellicht van de de hele buurt.
Maar dat zou wel eens te overmoedig kunnen zijn.
Maar ja instrumentals zijn meestal erg saai zonder zang :)
Net als lekker vegetarisch eten, waar een gehaktbal niet zou misstaan :)
Dus de lat werd hoger gelegd.
Ik had duidelijk hulp en inspiratie nodig.
En die kwam er.
Binnen handbereik nog wel..................
Laten nu de Indo’s de eerste rockers zijn van NL.
In mijn buurt woorden er wel een paar die voor indo door konden gaan :)
Rockers........................
De boys van de jazzmaster, de jaguars en de glittersssssss.................

Er was een barakkenkamp aan de Huissensestraat,
waar gerepatrieerde gezinnen uit Indonesië gehuisvest werden,
om ze vervolgens door te sluizen naar de flats.
Eenmaal onbewoond keken we daar onze films op woensdagmiddag.
Rintintin, Lassie etc. Maar dit terzijde :)
Het rare was dat men de mensen uit die barakken “de Blauwen” noemde.
Ik snapte daar geen zak van.
De blauwen?
Wat was er nu blauw aan iemand uit Indonesië of uit de Molukken.
Pappa was wel eens zo blauw als een tientje, zei mijn moeder.
Maar de mensen die ik daar zag lopen,
liepen allen rechtop.
Geen idee dus.....................

Maar toen kwamen dus de Blue Diamonds in beeld.
Dus het zal wel waar zijn ook.
Die kleur blauw.
De Blauwe Diamanten.
Hoe kreddeh ut verzonneh...........
Hun hit Ramona werd het tweede serieuze nummer op mijn playlist hahaha
Ik op de voorgrond,
mijn zus Jeannette de backupzangeres.
Zo is het ook altijd gebleven.
Ik op de voorgrond.
Anders deed ik niet mee :)
Totdat mijn zus maar helemaal stopte met zingen.
Dat was het beste voor iedereen,
daar waren we allemaal wel blij mee thuis.
We zeiden nog ohhhhhhhh wat jammer......................
Mijn zus heeft de muzikaliteit van ons vader geërfd namelijk.
Ons vader die geen toon kon houden en zong als het paard van de schillenboer.

Mijn vader had duidelijk andere talenten,
hij zag brood in mij.
Laat ik er wat knaken induwen dachtie,
dan kan ik misschien vervroegd met pensioen.
En.................. mijn moeder vond het prachtig,
want inmiddels was zij mijn achtergrondzangeres geworden.
Mooi.............. ze had geen versterker nodig,
dat scheelde meteen in de uitgaven.
Natuurlijke power, mooi meegenomen.
Het budget was beperkt.

De dag brak aan..............
Aveeeeeeeeeee............
Annie Verzarie..............
Jarig.
Johnny werd 10.
En daar stond ie dan...........
te glimmen en stoer te wezen....................................onze jongen.
Een heuse witte Egmond, combo-jazzgitaar.
Met hoes, plectrum
en
een “thé Sound Of Music  met Edelweissmotief” gitaarband.
Eentje met 2 f-sleutels.
Fonkeltje,fonkeltje nieuw.
Hyperventilerend stortte ik mijzelf ter aarde,
het werd mij allemaal teveel.
Die druk om te presteren en te deliveren hahahaha, “devastating” :)
Want de roofbouw fonkelde in ons pa zun ogen.
Dezelfde blik als die van de ouders
die hun kind aan de man willen brengen op de amusementsmarkt,
whatever exploitatie,
aangaande alle, alle! talentenjachten,
die we tegenwoordig kennen.
Schaamteloos met vaak totaal geen kennis van zaken,
het onderhavig kindje prostituerend naar voren schuivend.
En dat zijn er veel mensen.
Want iedereen heeft een giga talentje in huis tegenwoordig................... :)
Niets wordt er geschroomd op weg naar succes :)
Geen enkele reserve laat staan gène.

En op die 19de oktober,
mijn 10de verjaardag,
daar wastie dan.....................
Mijn eerste gitaar.
Tastbaar.
Ik had hem al zien staan in de muziekwinkel,
op de markt bij de Eusebiuskerk.
Met regelmaat stond ik daar voor de etalage te kijken.
Ik kom uit het proletariaat der windowshoppers.
Dus een voor mij onbereikbaar icoon.
En nu stond ie bij mij in de woonkamer.
Wezenlijk waar!
De mooiste gitaar in de wereld.
Mijn gitaar!

Diezelfde markt, waar 6 jaar voor mijn geboorte,
een gedeelte van de Operation Marketgarden zich voltrok,
waarvan de desastreuze afloop bekend is.
Frost en zijn mannen legden het loodje door “Een Brug Te Ver.”
Eigenlijk door de arrogantie van een x generaal,
die zo graag geschiedenis wilde schrijven.
Wel kreeg Frost zijn brug postuum.

En.........................
Op die gewijde plek stond daar nu, mijn toekomstige gitaar.
Wat een rare manier van denken, denkt U misschien,
wat een rare kwinkslag.
Vind ik niet.
Ik noem het besef.
Een bewustzijnsvernauwing :)
Want hoe vaak kwamen we daar niet?
Op die Markt.
En hoe vaak had ik daar voor het raam gestaan?
Van zucht.....”had ik die maar”
En nu was ie er.
People een Bik Ding voor me.
Trots als een hond met zeven lullen.
Topdynamiek in mijn 10 jarig bestaan.
Dit was een heuse! mijlpaal.
Aan de slag ermee,
De belofte inlossend,
er viel nog veel eer te behalen voor de toekomst.
Een lange weg...........................
Ora et Labora.

Roet in het eten..............
Een jaar later verhuisden we naar Uden,
naar de volgende vliegbasis.
“Volkel”
Iedereen janken.
We mochten er van tevoren 1 keer gaan kijken.
Wat een achterlijk boerengat vonden wij.
En dat was het ook, als je toen uit Arnhem kwam.
We verstonden de mensen ook niet zo goed.
En ze liepen allemaal met een roodwit geblokte sjaal om de nek
en ook aten ze de hele dag door worstenbroodjes :)
Worstehbrooikes van van Elk..............voor eenieder........... :)
Van Elk de bakker en tevens snackbar.
Houdoe wanne.
Bah!!!!!!!

Mijn zus, mijn moeder en ik,
we vloekten ons vader stijf met zijn kutbaan.
Maar ja ge het niks te melden op die leeftijd mensen,
dus op naar het gezellige gastvrije Brabant :(
Want daar brandt nog licht,
ik citeer hier Guus Meeuwis, het boegbeeld van Brabant.
Maar Guus lult wel vaker uit zijn nek,
met zijn lege fles wijn eh.......... wijnfles......
Een lege fles wijn bestaat niet, is gewoon een fles,
bewijs maar eens dat er wijn in heeft gezeten hahahah
Waar wij gingen wonen was het dichtgeplakt met kranten
en het was er aarde donker hahahaha
Allemaal leugens......................

Wat een ramp..........
Alles wat je lief was,
vrienden, sportclub, school en de stad achterlatend.
Hadden ze mij dat gevraagd?
Nee!
Als kind ben je gewoon zwaar de lul..................................
Over dit soort abuse, hoor je nooit iemand klagen,
das dan weer heel normaal blijkbaar.

Met mijn vader en moeder kwam ik regelmatig bij Ruteck’s in Arnhem.
Een soort moderne diner en annex ijssalon.
Beetje USA-gevoel achteraf.
Modern..................hartstikke retro nu :)
Alles komt terug als je je tijd neemt..................
Anyway...........
Daar speelde altijd een bandje.
Een combo heette dat.
Vaak met zangeres.
We zaten dan beneden aan een sorbet,
terwijl boven ons hoofd in een ronde bandstand,
“I’m in the mood for love simply because you’re near me”,
over ons hoofd werd uitgestrooid.
Lekkere sound had dat uitgewaaierde geluid.
Saxofoon.......oh man...... dat was het wel toen.
Hier kon ik het echt wel uithouden.
Maar je kon maar ‘n beperkte tijd blijven,
zolang eh................. zohoog de sorbet was,
eer ie een milkshake werd :)
Want het was dringen geblazen.
Altijd ‘n volle bak.
Cool man.......................
de Ruteck’s....................

Uden helmaal niksssssssssssssssss
en met niks bedoel ik dan ook echt nada.
Ja een mooi authentiek brabants dorp,
maar als kind van 11..............
who gives a fuck................
Ik miste de stad, mijn  leven
en de mensen die ik wel kon verstaan :)
Zo hield ik enorm van zwemmen
en dat kon in Arnhem het hele jaar door in het Sportfondsenbad.
In Uden was dat over.
Idem goede films zien in een bioscoop.
En een hele lijst van nog meer te missen items.
Het voelde als gereset worden.
Standje 0,
terug naar the Dark Ages,
want alles moest daar nog gaan komen.

En het kwam er.
De laatste jaren zelfs in een kamikaze suïcidaal tempo.
Zo snel, dat het hele dorp uit haar voegen barstte
en er niks meer over was van het mooie brabantse dorpje van weleer.
Een Uden dat zo graag op de grote stad wilde lijken :)
In naam van de vooruitgang slopen die hap.
Het ene karakteristieke pand na het andere.
Finaal om zeep.
Het beleid van de hondsdolle boswachter met de snoeischaar.
Geen visie op de televisie na..............
Het lijkt nu op elk willekeurig winkelcentrum met een H&M, Blokker, Hema,
en noem de rest van alle anonieme “must have” winkels.........
oooooooooooooooops
Denk aan de wanstaltigheid Johnny :)
Dus niet de te vergeten de obligate kunstwerken,
met als hoogtepunt de Paellapan bij het politiebureau,
refererend aan Peerke Verschiet de Kersenman van Uden,
toen er nog kersen te plukken vielen hahahah
en...............
een omgevallen hijskraan,
voor ‘het industriële accent, dienst doend als busstation.
Zo eentje als in Veghel, maar dan een beetje aangepast anders:)
Ja hier is de cultuur echt baanbrekend over grenzen gegaan..................... :)
Slechts 1 ding bleef overeind............
jawel Marc's BBQ.
Nog steeds een attractie :)
Wil je het normaal?
medium?
of heet?
Een van de gemakkelijkste keuzes in het leven...................
Hot................

Meanwhile..................
Met de gitaar deed ik ook niks meer.
Dat hield ook op in Arnhem,
waar zo af en toe een jongen voorbij kwam,
die mij wat op weg hielp met akkoorden.
Je snapt het al die jongen verhuisde niet mee.
Dah mog nie van z’n ouders hahahaha
Dus einde oefening.
En echt les op een muziekschool wilde ik niet.
“Boer daar ligt in een kip in het water.”
Fuck you.
Er lag bij ons helemaal niks in het water,
ook geen kip.
Ik had een hekel aan les...........
Nog steeds....................

Pas veel later kwam de gitaar voor menens in mijn leven.
Inbetween wel wah weggetokkeld,
zo nu en dan op een babysitavondje to impress,
maar niks substantieels.
Pas rond mijn 30ste schafte ik mijn eerste elektrische gitaar aan.
Een Gibson SG.
Ik was immers Zappa-fan :)
Dus wilde ik ook een eigenwijs gitarke.
In bandjes had ik nog nooit gezeten.
Hoe apparatuur werkt had ik de ballen verstand van.
Die schade heb ik toen wel rap ingehaald.
Oefende me autodidact blauw!
Kijk daar heb je het weer............
Alweer dat woordje blauw.
En eer ik het door had,
was de gitaar mijn kompaan voor het leven.

Tot en met nu gingen er tig keer tig gitaren door mijn handen,
veulllllllllllllllll int kwadraat...............................
Dah wilde ech nie weteh..............
maar slechts 1 daarvan maakt aanspraak op het predikaat de 1ste gitaar te zijn.
Onvergetelijk, onuitwisbaar en die er toe doet.............
en dat geldt voor alles.....................................
nou vooruit voor bijna alles :)
niet alle voor de eerste keer dingen doen er toe hahahaha

Maar tot zover.......................... My first Sony

 

En dan tot slot op de valreep.............

John...........
Hallo John

ja, zegguteens.................

Mij valt op dat je je laatdunkend uitlaat over de techno boys,
die over de hele wereld vliegen,
om hele hallen subtiel massaal op en neer te laten springen,
de mensen in grote extase vervoerend.

Ja dat klopt.

Waarom?

Ik vind het zwaar overrated, kwa erkenning, waardering en media-aandacht.
Een industrie-ding, een kapitaal-ding, geen muzikaal-ding.

Oh vind jij dat?
Who gives a fuck wat jij vindt?

Ja ik zelf give a fuck wat ik vind hahahahah
Ik heb ook wel eens geknutseld met samplers en drumloops.
Leuk om te doen,
maar komt “no way near” i.v.m. het leren beheersen van een echt instrument,
of het echt componeren van een song met heuse harmonieën en lyrics.
Het is een beetje handig knutselvermaak,
dat al vrij snel ergens op lijkt,
as ge de stekker er maar in steekt,
niet meer niet minder, verder niks.

Ho ho wel wat kort door de bocht vader.
Verklaar je nader.

Welnu om tot een lekkere groove te geraken,
met lollige samples etc.,
was ik in een halve middag al een eind op weg,
om mijn hele straat te doen jumpen.
En de toon die ik nu uit mijn gitaar haal,
is 50 jaar geleden geboren
en ontwikkelt zich nog steeds.
Dat zittem niet in een stekker ergens inpluggen.
Ik vind het belachelijk dat die lui zoveel verdienen
en in privé-jet als prinsjes,
van de ene tjakboem
naar de andere tjakboemmanifestatie vliegen.
Het is niet voor niks dat daar mensen van aan de pillen gaan hahahaha

Bespeur ik nu toch iets van een ietwat jaloers toontje?

Nee absoluut niet :) hahahahahah
Wel onbegrip en irritatie als ik ermee geconfronteerd word.
Want ik zie dan zo’n man staan te zwaaien
naar een gigamenigte,
met z’n lul het spul bedienend,
petje op,
in de linkerhand wah te drinkeh
en mee de rechter zwaaien als de koning.
Dah moeteh eens aan een concertvleugel proberen.
Ik heb altijd geleerd, een goede song blijft een goede song,
ook zonder elektriciteit, onversterkt, unplugged.
We kunnen dus al meteen kortsluiten,
dat we hier niet met songs te maken hebben.

En dan denk ik:
“wah kunde gij nauwwwwwwwwwww echt,
als een beetje lollig toegankelijk lachen op de maat mee oew petje op.
Doet me  een beetje denken aan de klassenvertegenwoordigers van vroeger.
Ze konden niet veel,
dan behalve zichzelf een functie geven hahahahah

Ze zijn er zelf ook van geschrokken,
dat ze op dergelijke wijze een super muzikantenstatus hebben kunnen verwerven :)
In 1 adem genoemd wordend, met de echte groten der aarde.
een rijtje waar ze absoluut niet in thuis horen.
Onverdiende credits.................
Misplaatst!

Boom boom boom.
En dan weer een stilte
en dan weer opbouwen naar.................
ja crescendo jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa.......................
en “we gaan weer allemaal bezirk  los”,
zo voorspelbaar.
En het ergste vind ik nog,
dat ze mooie bestaande nummers helemaal verkloten en verkrachten
en dat ze zich dan vervolgens een “composer” noemen.
Een verkloter dekt meer de lading  van deze fuckup :)

Oh meen ik nu te bespeuren dat je er niet van houdt? :)
En al die mensen dan?
Al die duizenden en duizenden mensen die het geweldig vinden?

Das toch geen argument.
Denk us na!
De wet van het getal.
Er zijn voorbeelden te over in de geschiedenis,
waarbij duizenden en duizenden mensen hardliepen voor iets,
waarvan naderhand toch bleek dat het kut met peren was hahahaha.
Dan is dit nog relatief ongevaarlijk amusement,
op een verkeerd pilletje na,
hier en daar.
Maar meer is het echt niet, amusement...................
Ter verstrooiing.
Het zal nooit een klassieker zijn in de toekomst,
meer iets dat ooit was in het verleden,
mocht het al vermeld worden,
zoals er wel meer dingen zijn in het verleden,
die niet echt iets significants  hebben veranderd aan de geschiedenis
en onbelangrijk bleken voor welke ontwikkeling dan ook.
Want as ge ergens geen 4 maten van kunt nafluiten,
dan heef het geen bestaansrecht,
om opgenomen te worden in de te onthouden dingen :)
Erfgoed zo U wilt.............. :)
Het heeft alles met opvoeding te maken en met muziekonderwijs.
Maar als de gemiddelde leerkracht het verschil niet kent
tussen een toonladder  en een fluitketel,
moeten we daar niet al teveel van verwachten :)
Dat is zo ongeveer wat ik ervan vind,
Want dat wat men een creatief proces noemt,
noem ik knippen, plakken en jatten.
Een collage met een dreun op de 1.
Aan collages had ik al een bloedhekel op de lagere school.
Tijdschriften verscheuren om er zelf iets “moois” van te maken.
Wat een armoe.
Super overrated is het woord en niet zo’n beatje ook :)
Snaptum van “bietje” heb ik “beatje” gemaakt hahahaha
kinderachtig hè ?
Ja ik kan best wel kinderachtig zijn hhahhahah

Ja best wel............

Maar dat is wat het is,
“een beatje met een petje “en route” in een jetje”

======================================================

bijna klaar.................
Joep van Egmond ken ik al heel lang.
En ben ik mee bevriend op FB.
Laat dat nu die van de Egmondfamilie zijn,
van de Egmond die ik destijds kreeg.
Joep ken ik van Musica Eindhoven en Veghel,
destijds mijn hofleverancier voor al mijn muziekbenodigdheden.
Ik kan er nog steeds niet zo goed tegen
als mensen het merk Egmond afdoen
als de categorie “Pijl  En Boog.”
Je moet alles nuanceren en afzetten tegen de tijd van toen.
Want handen af van mijn Egmond,
het was toen mijn ultieme Gibson,
gekregen van mijn pappa en mamma :)
hier leerde ik alfabet op.......
if you catch my drift...............................

Egmond was een Nederlandse gitaarfabrikant uit Best, in de omgeving van Eindhoven.
Van begin jaren 30 tot begin jaren 70 vervaardigde het bedrijf verschillende soorten akoestische, elektrische en basgitaren. Op het hoogtepunt, in de jaren 60, werden er duizenden gitaren per week geproduceerd. Negentig procent van de gitaren werd geëxporteerd, vooral naar de Verenigde Staten.

Naast gitaren werden er ook versterkers en gitaarelementen geproduceerd. In 1974 ging het bedrijf failliet, waarschijnlijk door de grote concurrentie uit Azië.

Egmondgitaren werden bespeeld door beroemdheden zoals Paul McCartney en George Harrison van Thé Beatles, maar ook de Nederlandse artiesten Rob de Nijs, Peter Koelewijn, Thé Blue Diamonds en Thé Tielman Brothers hebben een Egmondgitaar bespeeld.