Fender Stratocaster USA 1963
Neckdate 2 SEPT. 1963
Magisch jaar.
o.a. het jaar van Rory Gallagher
Reeds ruim 30 jaar in mijn bezit.
En nog steeds bevriend met de gitarist,
waar ik hem destijds van heb mogen kopen.
Nee we noemen geen namen.
Van namen noemen gade namelijk niet beter speleh hahhah

De Strat 63 !!!!!
Volledig origineel.
Zit niks van de Gamma op of aan.
Is zo oud geworden na podiummisbruik.
Niks kunstmatig met zuren en aanverwanten fake.
De mens wil cosmetisch steeds jonger lijken.
Voor gitaren geldt het omgekeerde :)
Hou ouder hoe beter hahahah.
Ge moet alleen niet vergeten
dah ge zelf ook nog iets moet kunnen en doen....
jawel....Speuleh !!! :)
Want as ge kunt speleh kunde ook op nun Hondo terecht :)
Clapton klinkt als Clapton.
Dat heeft maar weinig te maken met het gereedschap.
Maar mooi izzut wel........... :)

Dit was mijn favoriet met neckstempel SEPT.
Ik had ook AUG. OCT. NOV. (laatste mnd dubbel ook nog)
Allemaal zonnebrandjes op een blauwe na :)
Geen opschepperij, het is wat het is.
Ik heb ze goed kunnen vergelijken
en deze kwam steeds als winnaar uit de bus.
Vandaar dattie er nog is.

Die nekstempel is een mooie manier van dateren overigens.
Dat zouden ze bij mensen ook maar eens moeten doen,
dan hoeven een hoop mensen niet meer te liegen over hun leeftijd op FB hahahaha

De laatste 10 jaar zijn de overige maanden uitgevlogen over de wereld.
Ik deed met regelmaat “Gear To Clear” en de rest ging vanzelf.
Eentje naar Finland.
Eentje naar New York.
Eentje naar Krommenie.
Jawel
“Dromen zijn geen bedrog”
En eentje naar de man in de Noordoostpolder,
hupla onder het bed voor een “Rainy Day.”

Want dat is het wel natuurlijk.
Je kunt beter een oud stuk hout hebben,
dan centen op de bank bij de bonusgraaiers.
Want voor de magie van oud Toonhout zullen altijd mensen bezwijken.
Je proeft het, je voelt het, je ruikt het, je ademt het in.
En toch zijn er mensjes,
die zo’n gitaartje testen met een distortionpedaal in de aanslag.
Mensen !!!! menseh toch, niet doen !!!!!
en indien toch.....
gewoon iets uit China kopen.
Want het klinkt allemaal hetzelfde.

Laat de gitaar het werk doen
in combinatie met een mooi buizenempke
en iets in te trappen voor een randje eraan,
kan geen kwaad als de emoties te hoog mochten oplopen in nun solo:)

Anyway....
Ben een bevoorrecht mens geweest alles in pacht te hebben mogen mishandelen.
Want alles op aarde is in bruikleen,
tenzij de openhaard het einddoel is.
In diezelfde periode had ik ook de LP van Mick Ronson (David Bowie era)
en de strat van Robbie van Leeuwen Shocking Blue.
Het zei me allemaal niks.
Is het een goede gitaar?
That was the question.
En ook die vlogen weer uit.
Mick naar Den Bosch en Robbie ergens naar Noord-Frankrijk hahahah
Mick speelde lekker, Robbie was een stug gitairke.
Of de strat van John Hiatt ook zo maar binnen handbereik.
Gesigneerd door hem persoonlijk.
Want dan klonk ie meteen een stuk beter :)
Ik wilde hem wel hebben voor de marktprijs maar die handtekening moest eraf.
Maar was met watervaste merkstift.
Dus liet ik hem waar ie was hahahah.
En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Boring :)

Nu in het Leo Blokhuis tijdperk levende,
weet ik niet of het allemaal zo slim is geweest.
Lang leve Google.
Dattie ut allemaal kan opzoeken :)
Want souvenirs en relikwieën doen het beter dan ooit.

Anyway dit stratje is een van mijn laatste stratjes met faam en naam.
Het zijn lastige dingen,
want bij optredens moest ie steeds mee naar de Chinees en de Shoarmaboer.
Want onbeheerd achterlaten was vragen om de kat het noodlot te laten tarten :)

Vandaag is ie weer uit het vet
en ga ik hem eens afstellen en in bad doen etc.
om verderop deze week op zijn staartje te worden getrapt,
voor een nieuw in te spelen liedeke.
Vandaar dit zeververhaal over een stukske hout.
Een nieuw liedeke mee un oud stukse hout.
Waar moet dat heen?